BÜYÜK FIRSAT

‘Ve’alemû enne fîküm Rasûl-el Allah...' (49/7).

‘Kesinlikle (enne) bilin ki, Allah'ın Rasûl’ü aranızdadır.’

Bu ‘söz’ o gün söylenmişti, doğru idi; bugün doğru mu?

Efendimiz aramızda mı?

‘Hayatı ve ölümü’ anlamadan bu sözü anlayamayız.

Çoğumuz rahatlıkla Rasûlüllah bugün aramızda değil diyebilir, haklıdırlar da!.

Kitab, kesinlikle aranızda diyor!.

Öyle ise bi sıkıntı var.

Bu sıkıntı Kitab'ta mı, bizde mi?

İnananlar olarak Kitab'ta olmadığına inanıyoruz.

Öyle ise sorun/sıkıntı bizde.

Rasûlüllah aramızda!.

Nerede?

O/Rasûlüllah, son Elçi ve kıyamete kadar başka bir Elçi gelmeyecekse, ‘aramızda olmalı!’.

Ama biz biliyoruz ki, Rasûlüllah M. 632 de ‘öldü’!.

Ölen, yok olan mıdır? Daha somut : Ölen, nedir? Beden mi Ruh mu?

Rasûlüllah’ın ‘bedeni öldü ise’ Ruhu ölmedi mi? 

Ruhu görebiliyor muyuz? Hayır.

Ruhtan kasıt, ‘onun düşünceleri,  yaptıkları ve Ondan kalanlardır.’ denirse mesele biraz vuzuha kavuşur. Bizim hayat hakkındaki düşünüşlerimiz, hayattan anladıklarımız da anlamlı bir zemine oturur. 

Hayatı dünya ve âhiret, bura ve öte/ora diye bölmeyiz; bölersek de ‘gerçekte değil anlamak için düşüncede’ böleriz. 

Öyle ise Efendimiz’in aramızda olduğunu anlamak için O’nun hayatını bura ve ora/öte diye bölüyoruz ve bedenen ‘öldü’ diyoruz, oysa ‘gerçekte’ ‘ölmedi.’ aramızda, ‘düşünceleri, yaptıkları ve örnekliği ile = sünneti ile’ ‘her yerde!, aramızda’ yaşıyor. diyebiliyor(muy)uz.!?.

En önemlisi O'nu aramızda yaşatabiliyor, tutabiliyor muyuz?

Eminim, bizim yaşantımızı görse, bizden uzaklaşır, aramızda bulunmazdı.

Öyle ise ayet (49/7), bize hitap etmiyor, bizi muhatap almıyor!.

Biz o ayeti muhatap aldığımızda ve gereğini yaptığımızda ‘sahabe=arkadaş’ olma şansını/fırsatını yakalayabiliriz!..

Önümüzde ‘büyük bir nimet ve büyük bir imkân/fırsat’ var; O da O’nun hayatı, Sünnet'i ve O'na inen Kitâb.