MÜRÜVVET
Kelimenin kökü mer’/mer’ün (مرء). Anlamı er/kek kişi (= zevc. Bknz. 2/102. Buradaki mer’ harf-i tariflidir). Mer’etün (مرأة) veya imraetün (إمرأة) de kadın (= zevce). Mir’etün (مرأة) de ayna. (Acaba, kadın, erkeğinin aynası mı?!.) Mer’, Kitâb’ta 38 yerde geçer; çoğu nekradır = harf-i tarifsizdir. Harf-i tarifli yerler : Abese, 34 = “yevme yefirrul mer’ü min ehî/h = O gün kişi, kardeşinden (bile) kaçar.” Nebe 40 = yevme yenzurul mer’ü mâ kaddeme-d yehâhu = O gün kişi, kendi elleri ile hazırladığına (gönderdiğine) bakar. Ve Enfal 24 = inne-lAllah’e yuhûlü beyne-l mer’i ve kalbi/hî = Allah, kişi ile kalbi arasına girer (= hulûl eder). ... Mürüvvet, mertlik, yiğitlik demek. Mürüvvetini görmek, erkeğin erkekliğini; kadının kadınlığını görmek demek, bu da evlilikte olur. Evlilik, öyle bir yakınlıktır ki aradaki ayrımı (cinsiyet farkını) kaldırır. Harf-i tarifsiz mer’lerde kadın-erkek ayrımı zaten yok. Bu yüzden mürüvvet, hem erkek hem kadın (ismi) için geçerli; = erkek de kadın da mert, yiği