İTAAT

İtaat : Emre uyma, söz dinleme.

Emir, âmir (idareci) tarafından verilir.

Hangi âmirin (idarecinin) sözü dinlenir, hangisininki dinlenmez?!. Bu, Kitab’ta apaçık belirlenmiştir.

İtaat, Kitâb’ta (türevleri ile birlikte) 129 kez geçer. İstita’ât da, güç (tâ’kat) yetirme, demektir; güç yetmeyen emir, yerine getiril(e)mez.

Kitâb’ta, "ona itaat etme!." emri, dokuz yerde açıkça yer alır. Bunlar : Kehf, 28’de (dünya hayatının süsüne kapılarak, Zikrimizden, Bizi anmaktan yüz çeviren, keyfine (= hevâ ve hevesine) uyan kişiye itaat etme!.); Furkan, 52’de (kâfirlere itaat etme!.); Şuarâ, 151’de (müsriflere = aşırı gidenlere itaat etme!.); Lokman, 15’de (hakkında bilgin olmayan şeyi Bana ortak koşmayı Sana emredenlere itaat etme!.); Ahzab 1 ve 48’de (kâfir ve münafıklarla itaat etme!.); Kalem 10’da (çook yemin eden, aşağılık adamlara itaat etme!.); İnsan 24’de (günahkâr ve inkârcılara itaat etme!.) ve Alak, 19’da da (Hakkı yalanlayana, namaz kılanı = salât edeni = Allah’ın dini için çabalayan kulu engelleyen o kişiye itaat etme!.)

Kime itaat et?!.

Allah ve Rasûlüne itaat edene.

Alak 19, "... ona itaat etme; (Allah’a) secde et ve (Allah’a) yaklaş!." (Dikkat, secde âyeti)

Kim o?!.

Yukarıda dokuz yerde nitelikleri yazılan/lar.

...

Müslüman, âmirini (= ül-ül emri) iyi ve doğru seçmek zorundadır.

“Allah’a (ve Rasûlüne) itaat etmeyene, itaat edilmez.”

“Kim, Allah’a ve Rasûlüne itaat ederse, Allah onu, içinde ırmakların aktığı (bol yeşili olan) cennet bahçelerine koyar.” (Muhtelif âyetler)