HIZIR-MÛSÂ HİKÂYESİ

Herkesin bir hayat hikâyesi (kıssası) var. Hızır-Mûsâ kıssası da onların hayat hikâyesinden bir kesit. Öğrenilen her şey, bu hikâyenin içinde öğrenilir ve herkes “kalitesini” bu hikâyenin içinde belli eder. Kiminin hikâyesi mutlu sonla biter, kimininki de acı sonla. Kimi sabreder, kimi de isyan eder.

Mûsâ, Hızır ile yaşadığı hikâyeye sabredemedi ve hayatının künhüne vâkıf olamadı. Her hikâyenin senaryosu Rab tarafından yazılır (= kader) ve bizler (çoğu zaman) bu senaryoları bilmeden hayatlarımızı yaşamaya devam ederiz. Bu senaryoyu çoook az kişi bilir.

Hızır, “bütün bunları ben kendiliğimden yapmadım.” demişti. (18/82) Hızır’ın iradesi Küllî İradeye (= İlâhî Senaryoya) tâbî olarak hareket ediyordu.

Biz, irademiz İlâhî İradeye (Senaryoya) uymazsa isyan ediyoruz, İlâh’ın (Allah’ın) hükmüne sabredemiyoruz.

“Onlara bir iyilik isâbet etse, Allah’tandır; bir musibet isâbet etse, ‘senin yüzündendir’ derler. De ki : Hepsi Allah’tandır.” (4/78.) Çook az insan, bir musibet ile karşılaştığında, “innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn” der. (2/156)

Bize isâbet eden musibetler, kendi ellerimizle yaptıklarımızdandır; (4/62) Rabbimiz bizlere zulmetmez.

Allah’a kıyısından-köşesinden (= alâ harf) kulluk edenler, başlarına bir iyilik (hayr) gelince mutlu olurlar; bir musibet isâbet edince de yüzüstü/sırtüstü dönerler. Onlar, dünyada da âhirette de kaybetmişlerdir. (22/11) (Ayrıca Bknz. 57/22-23. 64/11. 89/15-16.)

Bizzat içinde yaşadığımız hayat filmimizi (o filmin içindeki rolümüzü), gün gelecek kare kare seyredeceğiz. Her filmin iyi ve kötü karakterleri olur; bazı filmler, bazıları için mutlu sonla; bazıları için kötü (berbat) sonla biter.

Aslında film/ler hiç bitmez. Bu dünya, filmlerin iyi ve kötü karakterlerinin seçildiği yerdir. Bu hikâye (bu dünya) bunun için var.