KİTÂB'IN ANLAŞILMASI

Kitâb’ın “kutsallığına = Allah’tan geldiğine” inanılması ve inanmayanların, anlama samimîyeti göstermesi.

O okunurken Allah’la = âlemlerin Rabbi ile = Rabbimle konuşuyorum = Allah beni, ben Allah’ı muhatap alıyorum diye okunması ve Eûzü-Besmele çekilmesi.

Ondaki eğitim-terbiye metodunun = Allah’ın Rabliğinin, tedricî olduğunun bilinmesi ve bu eğitime nereden başlayacağının fark edilmesi ve bu eğitimin amelle sağlamlaştırılması. Kur'ân’dan okuduğunu hayatına uygulamayanlar, Onu ya papağan gibi ya da bant kaydı gibi okurlar. Kur'ân’ın her emrinin bir sistematiği ve sırası vardır. Sözgelimi, namazın (= sadece Allah’a ibâdetin), kendisine farz olduğuna inanan biri, başkalarına ibadeti (= kulluğu) ‘mümkün mertebe’! kesmek zorundadır. Yine, toplu cihat (= savaş) emri, henüz bir cemaat oluşturamamış insanlar için uygulanabilir değildir, vs...

Amel, kıraatten çook daha etkili bir eğitim-öğretimdir.

Kur'ân’ın kendi içindeki tutarlığının ve kurmak istediği yaşam biçiminin (= dinin), dışardaki (âlemdeki) düzenle (dinle) uyumlu olduğuna, ikisinin Rabbinin de Allah olduğuna inanılarak okunması; ikisi arasında bir uyumsuzluk varsa/görülüyorsa, bunun bizim anlamamızdan ve yaşam şeklimizden (= dindarlığımızdan) kaynaklandığının bilinmesi. 

Kur'ân’ın çoook sık = tekrar tekrar okunması ve yaşanan hayatla irtibatının kurulması. 

Kur'ân’ın dili (= ses ve söz dizimi = sentakstı ve konteksti), kelime ve kavramlarının sistematik ve stratejik yapısı, ayrı = özel bir okuma (uzmanlık) gerektirdiği için burada bu konuya değinmiyorum ve bu kadarı ile yetiniyorum. 

...

Çok Katmanlı Akıl

İnsanın anlayışı nihâyetsizdir. İnsan, başta duyularıyla; sonra duyguları ile; sonra aklı ile; sonra kalbi ile anlar. Esasında bu sıralama bile zâiddir. Bunların hepsi, insanda kademeli ve birbirine destek olarak çalışırlar. Anlamayı akla hasredersek, akıl da kademeli olur. Duyulara dayalı çalışan akıl, maddî/fizîkî bilgi (bilim) üretir. Ma’nevi/metafizik bilgi üreten akla ise hads/sezgi, ilham (Peygamberlerde Vahiy) denir.

Kur'ân, hem maddî/fizîkî bilgi, hem de ma’nevi/metafizik bilgi ile karşımızdadır. Kişi, aklının katmanlarına göre Onu/Kur'ân’ı anlar. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı