لا اله الا الله

Bi insan hiç Arapça bilmese, bu sözün ne dediğini anlamasa ama duyarlı-hassas bir göze sahip olsa, bu harflerdeki asaletten ve duruştan çoook şey anlar.
Ne/yi mi? Her harfin yukarıdan aşağıya indiğini ama aşağıda çook fazla kalmadan yönünü yine yukarıya çevirdiğini; insana da şöyle bir mesaj verdiğini görür : Ey İnsan! Cennetten (yukardan/yüceden) buraya, bu dünyaya (denî olan bir yere) düştün ama burada az kalacaksın, bu kalışını tekrar  oraya dönmek için değerlendir/kullan, sakın daha da aşağı düşme!.

'Lâ ilâhe illâ Allah' hem tasdik hem inkârdır. Lâ, inkâr; illâ, tasdik. Önce inkâr, sonra tasdik. İlâhları inkâr etmeden Allah'ı tasdik edemeyiz. Allah, ilâhlarla beraber olmaz. Kişinin hayatında başka ilahlar varsa, Allah “yoktur”!; Allah olduğunda!, başka ilâhlar yoktur.
Geçekte (=Varlıkta) ilâh olarak sadece Allah var, başka bir ilâh yoktur.

Şimdiye kadar (tarihten günümüze) o kadar çok söz söylendi ki, hiçbiri tek başına ayakta durmayı başaramıyor, her yeni söz ya bir öncekilere destek oluyor ya da onları yalanlıyor!.
Tek başına, desteksiz ayakta durabilen ve kalıcı olabilen tek Söz : “Lâ ilâhe illAllah; Muhammed-ür Rasûlüllah.”