MERAK GİDERME

Bazıları, benim hayatımı (ve günlük yaşamımı) merak ediyorlar/mış. İnsanın kendinden söz etmesi doğru olmaz ama merakları gidermek için bu yazı tereddütle kaleme alındı.

2015 Martında (15 Temmuzdan yaklaşık bir buçuk sene önce) kendi isteğimle Üniversiteden emekli oldum; daha 25 sene çalışabilirdim ama çalışmadım; nedenlerini şimdi yazmayayım ama emekli olma kararım, daha “verimli” bir hayat yaşama arzusuydu; “verimli” diyorum, bu verimin gelirle/parayla hiçbir alakası yok. Çalışsaydım, alacağım para, şimdi aldığım paranın en az beş katıydı. Meseleye “toplumsal fayda” açısından da baktım; sonuç tatmin edici değildi. Öğrenciler, diploma için öğreniyor, ben de para için öğreniyordum, vs...

Emekli olunca ne oldu?!. İlk altı ay, ekonomik olarak çok bocaladım, sonra kanaati (azla yetinmeyi) öğrenerek bu problemi çözdüm. Çok vaktim vardı. Bu vakitlerde okudum, hâlâ okuyorum. Doktora yaparken ve öğretim üyesiyken bu kadar okumamıştım. Okumalarım Kur'ân’a kaydı. Kur'ân, beni geçmişimle hesaplaşmaya sevk etti. Neydim, ne oldum, ne olacağım, sorularına çook ciddî şekilde muhatap oldum. Üzerimde az veya çok emeği olanlara gittim, onlara teşekkür ettim, ... Kur'ân’da beni “çarpan” pasajları ezberledim. Namazıma özen gösterdim, anlamaya çalıştım; her yaptığım işi sorgulayarak yaptım, yapıyorum... Daha sonra (son 3-5 yıldır) Kur'ân’dan ezberlediğim pasajları namazlarımda okumayı âdet edindim. Bu yüzden 5 vakit namazım 3-5 saatimi alıyor; anlamını bilmediğim sûreleri namazda okumuyorum. 3-5 saatim de Kur'ân’la geçiyor. 1-2 saatimi yazmaya ayırıyorum. En az 7-8 saat uyuyorum; diğer 8 saatin 3-5 saatinde Kur'ân dışı okumalar yapıyorum. Geriye ne kaldı?. 3-5 saat. O zamanın 1-2 saatinde dışarı çıkıyor, yürüyorum; yürürken düşünüyorum; evin alış-verişler, vs. İşte böyle. Bu düzen, ekstra veya olağandışı bişey olmazsa böyle yürüyor; olursa, pek tabii ki bozuluyor.

Hiç mi hiç sıkılmıyorum; çoğu zaman vaktin nasıl geçtiğini bile bilmiyorum.

Bence yeterli.