KİME DİYOR?!

“Hayır, ona itaat etme (= onu dinleme)!; secde et ve yaklaş!. = kellâ lâ tütı’hu vescüd vakterib.” (96/19. Dikkat! Secde Âyeti)

İtaat etme denen adam, kim?!.

Azgın (19/6), müstağnî (19/7) ve salât eden kul/lar/a engel olan (19/9-10) adam/lar. O gün (610), bunlar, Ebu Cehil,  Ebû Leheb, Velid b. Muğîre gibileriydi; bugün (2024), bu adamlar kim?!.

Azgın : Tağâ, tuğyan ve tağut da aynı kök; müstağnî : kendini, kendine yeter gören, şımarık “zengin”!; ğınâ, zenginlik; salât : namaz ama bu sûre indiğinde bizim bildiğimiz namaz henüz yok (farz değil); o zaman bu salât ne?!. Yardımlaşma, dayanışma, gariban, mazlum ve müstez’aflara (zayıf bırakılmışlara) destek verme, arka çıkma. O azgın ve müstağnî adam/lar, bu gariban, mazlum ve müstez’afları bu hâlde bırakarak azıyor, şımarıyorlar = onun/onların dininde/kurduğu düzende kendi/leri hep üstte, ötekiler de hep altta; bu da onu/onları şımartıyor.

Sen, böyle bir adama itaat edersen, Rabbine yaklaşamazsın; sakın ona/onlara itaat etme; sadece Rabbine secde et ki, O’na yaklaşabilesin.

Secde etme : Boyun eğme. Söz dinleme. Secde edilen için, kendini fedâ etme (mahvetme)!. 

Rabbe secde eden biri, hiç azgın (19/6), müstağnî (19/7) ve salât eden bir kulu/insanı engelleyene (19/9-10) itaat eder mi?!. Etmez. Sen de etme!.

Böyle olursan yaklaşabilir, yaklaşabilirsin; olmazsan, uzaklaşırsın!.

Pekiî, yaklaşmak ve uzaklaşmak fiilen bu da (= azgınlara, tağutlara değil, sadece Allah’a itaat etmek de), bunu aklen nasıl anlayacağız, bu yaklaşma ve uzaklaşma mekânla ilgili, mekânsal bişey mi?!. Hayır. Siz, arş-ı âlâda da dünyada da olsanız, O’na aynı mesafedesiniz. Bu yakınlık ve uzaklık, mekânla ilgili bişey değil, aklî ve kalbî bişey = aklen ve kalben O’na yakın veya uzak olmakla ilgili bişey. Tabiîki de O’na aklen ve kalben yakın olanlar, O’na itaat eder = O’nun emrini dinlerler; aklen ve kalben O’na uzak olanlar da azgınların (= tağutların, putların, şeytânî güçlerin) emirlerini dinlerler, onlara itaat ederler.

96/19, Sen onları dinleme, onlara itaat etme!, Beni dinle = Bana itaat et = Bana secde et, Bana yaklaş/yakınlaş, diyor.

Kime diyor?!.

Efendimize.

“Bize değil”! mi diyorsunuz?!.

Öyle diyorsanız, Bu Kitâb (= Kur'ân) sizin Kitâb’ınız değil.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı

RECM

Recm : Taşlama. Kovma. İlk akla gelen anlam, Hacc’da şeytan taşlama ve söz dinlemeyen = Rabbine isyan eden şeytanın Huzur’dan kovulması.  İlk olarak şeytanı kim kovdu?!. Rabbi. Pekiî, biz Hacc’da, o kovulmuş şeytanı (yeniden) neden ve nereye kovuyoruz; kovulan (o şeytan), nereye gidiyor?!. Allah’ın (Mülkünün) olmadığı ‘bir yer mi’ var?!. Yok. Öyleyse Allah, şeytanı bizim olmadığımız bir yere kovdu, ya da bizim şeytanın olduğu yerlerden uzak durmamızı istedi = istiyor. Aslında şeytan da (bizler de), Huzur’dan kovulduğumuzda gidebileceğimiz hiçbir yer yok = her yer Allah’ın Mülkü. Bilirsek, bizler aslında bir “sığıntıyız”!. En iyisi biz, “sığıntı gibi”! yaşamayı bırakalım da “şerefli bir hizmetçi = asil bir kul gibi” yaşayalım. Başka çaremiz (= gidebileceğimiz bir yer) yok!.  “Eûzü billlah’i min-eş şeytân-ir racîm.” demek, şeytandan (= kötülerden ve kötülüklerden) uzak durmak ve gönüllü olarak Allah’a sığınmaktır. Bu, bir “sığıntılık hâli”! değildir. Sığıntılık hâli, kovulduğu hâlde, gid
Devamı