İPİNİ KOPARMAK

İp, bişeyi bişeye bağlar. İpini koparmak, insanla ilgili bir deyimdir ve mecazîdir; ipini koparmak, serbest kalmak, hiçbir yere bağlı olmamak, serseri gibi dolanmak, vb. anlamlara gelir. İple ilgili çok deyim var : İpini çekmek. İpleri koparmak. İpi, bir başkasının elinde olmak. Kendi ipini kendi çekmek. İpsiz-sapsız olmak...

İnsanın illâ bir ipi olmalı mı; illâki insan, bir “yere” bağlanmalı mı?!.

İnsan tek başına yaşayamaz mı?!.

Yaşayamaz.

“İnsan, doğası gereği toplumsal (sosyal) bir varlıktır, canlıdır.” (Aristoteles) İnsanın, insanla (ve Rabbi ile) bağı kopamaz; koparsa, o insan yaşayamaz; %100 bireysellik de %100 toplumsallık da ütopyadır ama hiçbir toplum, insanı %100 mutlu edemez.

İnsan, sürekli bir arayış içindedir. Aradığını bulur mu?!. Bulamasa da aramaya devam eder; aramak, oturup beklemekten çok daha iyidir.

İnsandaki âidiyet (= bağlılık) duygusu fıtrîdir, doğaldır. Her insan, kendini “bi yere” âit hisseder; aile, toplum (millet), devlet, insanlık ailesi gibi. Bu yapılar, “çook sağlam bir yapıya” bağlıysa, bu yapılarla bağınızı (ipinizi) koparmayın.

Arayan insan, bazen (= çoğu zaman), bu âidiyetlerle ipini koparır. Kopardığı ipler, “çürük” iplerdir. İnsanın arayışı, “sağlam ip” bulma arayışıdır. Bir ip, “sağlam bir ipe”! bağlı değilse = oradan beslemiyorsa, eninde-sonunda kopar. (Entropi Yasası)

“Sağlam ip” nedir, nerededir?!.

Sağlam (= El-Metîn, El-Kavî) Olan’da.

“Hep birlikte Allah’ın İpine (= bihablillah) sarılın, ayrılığa düşmeyin!...” (3/103.)

Sizi herkese, her şeye bağlayan ipi/ipleri koparın!, sadece Allah’a bağlayan “ipe” sarılın/tutunun!; bu “iple” bağlantınızı birileri (şeytanlar) koparırsa/koparmaya kalkarsa, hemen tekrar bağlanmayı deneyin. Namaz (= salât), bunun en önemli “aracıdır”!; namazı (= salâtı) ihmâl etmeyin, ona çook özen gösterin.