AYDINLIK & KARANLIK METAFORU

Aydınlığın, karanlığın neresi metafor, demeyin; elbette bu iki kelimenin düz, herkes tarafından bilinen (= metaforik olmayan) anlamı da var. Aydınlık, karanlığın (= ışığın, nurun) yokluğu; karanlık da aydınlığın (= ışığın, nurun) varlığı.

İçimiz kararırsa veya aydınlanırsa (= kendimizi huzursuz/mutsuz veya huzurlu/mutlu hissedersek), bu ışık nerden gelir?!. Başka bir deyişle, bu ışık, içerde mi dışarda mı?!.

Aydınlığı ve karanlığı düz anlamı ile ele alır, anlarsak, ışık dışarıdadır; metaforik anlamı ile ele alır, anlarsak, ışık içeridedir. 

"Allah, göklerin ve yerin Nûr’udur. O’nun Nûr’unun misâli ..." (24/35.)

O’nun Nûr’unun misâli, dışardaki nurdan/ışıktan yola çıkarak anlaşılabilir. Bu misal, içinde lamba bulunan bir kandil gibidir. Kandil, cam içindedir. Cam, sanki inciden (yapılmış) bir yıldız gibidir. Onun yakıtı, mübarek bir zeytin ağacındandır. O, ne doğudadır ne batıda. Ona (hiç) ateş değmese de o sürekli ışık verir (= ışıtır, aydınlatır). O, Nûr üstüne Nûr’dur (= katmanlı Nûr’dur). İşte Allah böyle bir Nûr ile dilediği kimseye Nûr verir (= aydınlatır). Allah, (insanlar anlasınlar diye) böyle benzetmelerle misaller verir. Her şeyi (bu Nûr’u ile) bilir. (24/35. âyeti yorumlayarak verdim.)

Bu âyetteki metaforik anlatımı, sadece düz ve metaforik anlatım olarak alırsak; daha doğrusu, düz anlatımla metaforik anlatımın arasını/ilişkisini koparırsak, aydınlığı (= Nûr’u) da karanlığı (= zulümâtı) da anlayamayız.

Bu anlama çoğu kez kesik kesik veya ânlık, şimşek çakması gibi olur. Sürekli Nûr’a herkes dayanamaz. Bazıları da hep karanlıkta kalır. Peşindeki 40. âyet, bunlar için çok katmanlı karanlık (= deriiin bir deniz, üst-üste dalgalar = çook deriiin bir karanlık), o dalgaların üstünde de üst-üste yığılmış karanlık bulutlar... böyle (deriiin karanlık içindeki) bir adam, kendi elini dahî göremez, çünkü ona Allah (zerre kadar) bir Nûr vermemiştir, denir.

Hava çook açıkken, havada Güneşi örten (karanlık) hiçbir bulut yokken, karanlıkta kalanlara = hiçbir âyeti (= işareti) göremeyenlere ne denir?!. İşte, içi kararanlar (= mutsuz/huzursuzlar), bunlardır. 

Karanlık, aydınlığın (= Nûr’un) yokluğudur. Herkeste aynı Nûr yoktur. Çoğu insan, “yapay nurla/elektrikle” aydınlanır. Kafa gözüyle herkes; kalp gözü ile 24/35’teki Nûr’dan nasibi (= kalp gözü açık) olanlar görür.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı

RECM

Recm : Taşlama. Kovma. İlk akla gelen anlam, Hacc’da şeytan taşlama ve söz dinlemeyen = Rabbine isyan eden şeytanın Huzur’dan kovulması.  İlk olarak şeytanı kim kovdu?!. Rabbi. Pekiî, biz Hacc’da, o kovulmuş şeytanı (yeniden) neden ve nereye kovuyoruz; kovulan (o şeytan), nereye gidiyor?!. Allah’ın (Mülkünün) olmadığı ‘bir yer mi’ var?!. Yok. Öyleyse Allah, şeytanı bizim olmadığımız bir yere kovdu, ya da bizim şeytanın olduğu yerlerden uzak durmamızı istedi = istiyor. Aslında şeytan da (bizler de), Huzur’dan kovulduğumuzda gidebileceğimiz hiçbir yer yok = her yer Allah’ın Mülkü. Bilirsek, bizler aslında bir “sığıntıyız”!. En iyisi biz, “sığıntı gibi”! yaşamayı bırakalım da “şerefli bir hizmetçi = asil bir kul gibi” yaşayalım. Başka çaremiz (= gidebileceğimiz bir yer) yok!.  “Eûzü billlah’i min-eş şeytân-ir racîm.” demek, şeytandan (= kötülerden ve kötülüklerden) uzak durmak ve gönüllü olarak Allah’a sığınmaktır. Bu, bir “sığıntılık hâli”! değildir. Sığıntılık hâli, kovulduğu hâlde, gid
Devamı