DÜŞÜNCEDE DEĞİŞİM

Düşüncedeki değişim midir hayattaki (yaşamdaki) değişime yol açan?!.

Klâsik İslâm düşüncesi, ‘klâsik veya modern’ batı düşüncesine dönüşünce mi İslâm dünyası değişti.

Klâsik İslâm düşüncesini değiştiren şey ne, modern batı düşüncesi mi?!.

Klâsik İslâm düşüncesine, geleneksel düşünce dersek; batı düşüncesi modern bir düşünce mi?!.

Klâsik İslâm düşüncesinin, modern batı düşüncesine dönüşümüne Hicrî 2 yy.’da Yunan felsefî eserlerinden yapılan tercümeler mi sebep oldu?!.

Bu batı düşüncenin ürettiği bilim ve teknoloji değil mi, hayattaki (yaşamdaki) değişime yol açan?!.

Sorular, sorular...

Son bir soru : Klâsik İslâm düşüncesi neye dayanıyordu da bu değişime direnemedi?!.

Hadi bu soruya cevap vereyim. Klâsik İslâm düşüncesi, Tevhîde (= Allah’ın yegâne Ulûhiyetine) dayanıyordu; o/bu düşüncenin merkezinde Tevhîd vardı, diğer tüm düşünceler buna/Tevhîde dayanıyordu, temel zemin buydu/buraydı; bu zemin çökünce tüm yapı çöktü. Klâsik İslâm düşüncesinden modern batı düşüncesine geçiş, düşüncede (dolayısıyla da hayatta) 9/10 şiddetinden daha büyük bir deprem/zelzele etkisi yaptı. Sonuç, korkunç bir yıkımdı. Bu yıkımdan sağ kurtulanlar, Tevhîd zeminde yeni ve yeniden bir yapı (= düşünce) inşa etmek zorundalar; sağ kurtulup da tekrar batı düşüncesi içinde yeni bir yapı (düşünce) kurmaya çalışanlar, “çook yakında” (= ölünce) kumdan bir kale inşa ettiklerini anlayacaklar.

Tüm vahiyler, yıkım kaçınılmaz olunca, düşüncede değişim yapmak, düşünceleri çook sağlam bir “zemine” = Tevhîd’e dayanak/yaslamak = Tevhîd üzre/üzerine inşâ etmek için indirilmiştir.

Deprem sonrası, çürük olan zemine tekrar bina (düşünce) inşâ etmek, akıllıca bir iş değildir.

Batı düşüncesinin (= aklının) zemini çook çürüktür; bu düşünce, “kitle imha silahları” üretmekte, kendi kendini insan (hayvan ve bitki) neslini yok etmektedir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı

RECM

Recm : Taşlama. Kovma. İlk akla gelen anlam, Hacc’da şeytan taşlama ve söz dinlemeyen = Rabbine isyan eden şeytanın Huzur’dan kovulması.  İlk olarak şeytanı kim kovdu?!. Rabbi. Pekiî, biz Hacc’da, o kovulmuş şeytanı (yeniden) neden ve nereye kovuyoruz; kovulan (o şeytan), nereye gidiyor?!. Allah’ın (Mülkünün) olmadığı ‘bir yer mi’ var?!. Yok. Öyleyse Allah, şeytanı bizim olmadığımız bir yere kovdu, ya da bizim şeytanın olduğu yerlerden uzak durmamızı istedi = istiyor. Aslında şeytan da (bizler de), Huzur’dan kovulduğumuzda gidebileceğimiz hiçbir yer yok = her yer Allah’ın Mülkü. Bilirsek, bizler aslında bir “sığıntıyız”!. En iyisi biz, “sığıntı gibi”! yaşamayı bırakalım da “şerefli bir hizmetçi = asil bir kul gibi” yaşayalım. Başka çaremiz (= gidebileceğimiz bir yer) yok!.  “Eûzü billlah’i min-eş şeytân-ir racîm.” demek, şeytandan (= kötülerden ve kötülüklerden) uzak durmak ve gönüllü olarak Allah’a sığınmaktır. Bu, bir “sığıntılık hâli”! değildir. Sığıntılık hâli, kovulduğu hâlde, gid
Devamı