OTORİTE

Emir verme yetkisinde olan, emreden, âmir. Âmirde/otoritede güç olmazsa, emre isyan edene (cezâi) yaptırım uygulayamaz. Emir, itaatle tamamlanır. Otoriteye itaat eden kimse olmazsa o, kendi çalar kendi oynar; kendi kendinin otoritesidir. Tebaası/milleti olmayan devlet bulunmaz; devlet, tebaa/millet ile ayaktadır, vardır. Millet, devletten desteğini çekerse, devlet göçer. Bunun tek istisnası Tanrı = Tanrısal otorite. Tanrı’ya kimse itaat etmese, O yine Tanrı’dır; O’na itaatsizlik O’nun Tanrılığına zarar vermez, itaat etmeyenlere verir. 

Ailede aile reisi (baba), otoritedir.

Devlette devlet başkanı otoritedir. Devlet başkanı, hiyerarşik olarak otoritesini paylaştırır.

Yazar (İngilizcesi author), otoritedir. Yazarın bizdeki karşılığı muharrirdir; muharrir, hür/özgür, istediğini söyleyen veya yazan adam, demek.

İçimizdeki kötülük (= şeytan) de iyilik de birer otoritedir.

İnananlar için en büyük otorite de Tanrı’dır.

Tanrı, şeytana emretti, Âdem’e secde et!, dedi; şeytan O’nun otoritesini tanımadı.

Tanrı, Âdem’e de emretti, şu ağaca yaklaşma!, dedi; Âdem de (Havva da) O’nun otoritesini tanımadı.

Şeytan da Âdem de kovuldu.

Yaptırım yoksa, otorite de yoktur.

Tanrı da devlet de yasa koyar, yasalarla emrederler. Yasalarına isyan edenlere Tanrı, zebanilerini; devlet, asker ve polislerini gönderirler. Kendilerine itaat edenlere de ihsan ve merhametle davranırlar.

Devletin yasaları, Tanrı’nın yasalarına uymazsa veya devlet : Benim olanlar benim, Senin olanlar Senin = Sezar’ın hakkı Sezar’a, Tanrı’nın hakkı Tanrı’ya derse = laiklik uygularsa, “çatışma” çıkar. Çünkü Tanrı, mülkünde ortaklık kabul etmez.

İnsan, zamanında Tanrı’nın otoritesine itaat etmediğini = isyan ettiğini, sonra da tövbe ettiğini, bu yüzden de burada olduğunu unuttu. İnsan yine, Tanrı’nın otoritesini önemsemiyor ve O’na isyan eden şeytanî (= gayri âdil ve zâlim) otoritelere itaat ediyor.

Cezasız kalacağını mı sanıyor?!.

İlâhlığı = Allah olmaklığı = Allah’ın otoritesini oyuncak mı zannediyor?!.

Yanılıyor. Yakında anlayacak.