ÖZ ve YÜZ

Yüz, görünen, dokunulan, dış yüzey. Öz, yüzün içinde saklı ve derinde olan. Öz, yüzden; yüz, özden ayrılamaz; ayrılırsa, ‘o şey’ ortadan kalkar.

Buna zâhir ve bâtın da denir; ikisi bir bütünün “parçalarıdır”!.

Kelime ve mânâ/anlam arasındaki ilişki de böyle. Kelime, somut ve soyut “şeylerin” yüzeyine/yüzüne; anlam da özüne karşılık gelir.

...

Müslümanlar, İslâm’ın özünü kavrayamadan yüzü ile idare ediyorlar. Böyle olunca da İslâm’ı, ya ütopik bir şekilde ya da anakronik bir şekilde algılıyor = anlıyor, İslâm’ı “güne” taşımakta zorlanıyorlar. 

...

Herkesin yüzü, özünü göstermez. Yüzü ile özü ‘bir ve aynı’ olan insan sayısı çoook azdır.

...

Âyetler, özü gösteren yüzlerdir.

...

Allah’ın Yüzü’nü (= Vechullah) görsek de Özü’nü göremeyiz. Allah da, Yüz’ün ve Öz’ün bütünlüğüdür.