C.C. NE DEMEK?!.

Bu kısaltma, Allah için kullanılır. Celle CelâlüHû = O, Ulu’dur, O’nun şânı yücedir, demek.

“Allah varken (= Allah ile beraber) başka bir ilâha (ilâhlara) yalvarma!. (Zaten) Allah’tan başka ilâh yok (ki)!. O’ndan (= O’nun Vechinden) başka her şey helâk olacak. Hüküm O’nun, (= Gerçek Otorite, O.) O’na döneceksiniz.” (28/88).

Sizin ilâh sandıklarınız (da) helâk = yok olacak ve O’na dönecek!.

“... innâ lillah-i ve innâ ileyhi râciûn.” (2/156) Hepimiz O’ndan geldik, O’na döneceğiz. O’nda helâk (= yok)! olacağız. Her şey yok olunca, O kalacak. Zaten, hiçbir şey yokken de sadece O vardı.

Ama, bu “yok oluş”!, aslâ bir kayboluş değil. O, yok olmaz. Öyleyse, iyiler, O’nda iyi; kötüler, O’nda ‘kötü’! olacak, olarak kalacak. Bu ‘kötü’, bize göre kötü; O, aslâ kötü değil. Bu kötü, iyinin iyiliğinin bilinmesi için gerekli olan kötü. Tam, mükemmel ve iyi olmayan kötüdür. O, Zât olarak TAM, MÜKEMMEL, MAHZÂ İYİ’dir; O’nun Zâtında aslâ zerre kötülük yoktur. O’nun sıfat olarak, Celâl’i ve Cemâl’i vardır. Celâl’i, O’nun gadabına, azabına, Kahhâr olan, intikâm alan (= Azîz-ün züntikâm. Şedîd-ül Azâb) yanına; Cemâl’i, lütfeden, ikrâm eden, merhamet eden, affeden yanına tekâbül eder. O’nun gadablı ve azâblı olmasının, kötülerden intikâm almasının (= Azîz-ün züntikâm, Kahhâr ve Şedîd-ül Azâb olmasının) neresi kötü?!. Aksine, O, gadablı ve azâblı olmasa, Kahhâr olmasa, kötülerden intikâm almasa (= Azîz-ün İntikâm olmasa) kötü.

O’na dönüş, rücu’ (= ölüm), kaçınılmaz; dönmeyecek olan yok. Hesap da dönüşte. Bu hayatın bir gelişi varsa, bir de dönüşü var. Dönüşü unutanları, Allah’ın Celâl’i; unutmayıp da burada O’nun otoritesine uyanları O’nun Cemâl’i bekliyor.

Ben, C.C.’yi Celle CelâlüHû ve CemâlüHû olarak (= O’nun Celâl’i de Cemâl’i de Yücedir/Uludur şeklinde) okuyorum. 

Sizi bilmem, bilemem.