PARÇA-BÜTÜN İLİŞKİSİ

Tersinden Tam/Tüm ve Eksik ilişkisi.

Mantıkta Tümevarım ve Tümdengelim.

Akıl, Küllî Tüm’ü kavrayamaz, parçalarla iş görür. Parçalar da tümdür ama eksik tümdür. Eksik tümler, kendi kendilerine yeterli değildirler. Her eksik tüm, Es-SAMED olan MUTLAK TÜM’e muhtaçtır.

Parçalar arasındaki en düzenli ilişkiyi kuran, Es-SAMED olan MUTLAK TÜM’dür. Bu düzen ve ilişkiye  ed-Dîn denir. Başka dinler, bu ilişkiyi düzenli kuramazlar; bu yüzden çatışma kaçınılmazdır.

Akıl, MUTLAK TÜM’ü kavrayamaz ama bir MUTLAK TÜM’ün varlığına inanır. Ayrıca, O Merhametli MUTLAK TÜM, bizim aklımıza yardımcı olan Elçiler (= Rasuller) ve Nebîler (= Nebeler/Haberler) gönderir.

Bu Elçilere ve Vahye = İlâhî Habere kulak tıkayan akıl, batı aklı gibi serseri akıldır; bu akıl, neyi, nasıl ve neden/niçin yapacağını bilemez, doğru yolunu (istikâmetini) tayin edemez.

Paradigma değişimleri aslında bir arayıştır. Elçilere ve Vahye kulak tıkayan her alandaki paradigma değişimlerinin = arayışlarının sonu hüsrandır.

...

MUTLAK TÜM, parçaların toplamından oluşmaz. (= Vahdet-i Vucûd). Tüm parçaları O yaratmıştır; O, parçaların (= yarattığı her şeyin) toplamına da âlem (kâinat, evren) demiştir. O, âlemlerin Rabbidir ve âlemlerle ilişkisini koparmamıştır. Kendini O’na muhtaç hisseden ve hissetmeyen her varlığa, var oluşunu sürdürmek için “rızık” vermekte/yaşatmakta; Kendisine muhtaç olduğunu bileni Rızası ile; bilmeyeni de gadabı/gazabı ile “karşılayacağını” haber vermektedir. Bilenler, O’nun dinine (kurduğu düzene, paradigmaya) göre yaşar; bilmeyenler veya bile bile farklı bir din/düzen ittihaz edenler de (kuranlar da) O’na nankörlük ve isyan ederek başka ilâhlara kulluk ederler.

Allah’a kulluk, “Lâ ilâhe illâ-l Allah” diyerek Allah’ın dinine (kurduğu düzene, paradigmaya) göre yaşamak, başka ilâhlara lâ = hayır diyerek terk (red) etmektir. 

Bugün hayat  (düzen, sistem) öyle bir hâle geldi ki, insanlar Allah’ın dini (düzeni) dışında düzen (din) kuran başka ilahların (= tağutların ve putların) emrine girdi; artık bu ilâh olmayan ilâhlara hayır denmeden, Allah’a evet denmiyor. Müslümanlar, “Lâ ilâhe illâ-l Allah” demenin bu anlama geldiğini de bilmiyor, Onu ‘kuru/ölü, basit’! bir Söz sanıyorlar. 

“Lâ ilâhe illâ-l Allah.” dirilmeden, Müslümanlar dirilmez.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı