KURBAN

Hedy. Nüsk. Nahr. Zibh. Bu kelimelerin hepsi kurban anlamında kullanılır. Kurban, Kur'ân, Furkan, Rahman, gibi aynı bâbdan; yaklaşma, yakınlaşma demek. 

Esas/Asıl kurbanı, hacca gidenler keser; çünkü onlar, Allah’a (= Allah’ın Evine = Beytullah’a) yaklaşmışlardır; bizler de “yaklaşmak/yakınlaşmak” için kurban keseriz. Kesme, zibh’dir; mezbaha, hayvan kesilen yer, demektir. Nahr da kesmek, boğazlamak; ama nahrın başka anlamları da var, ustalaşmak, deneyim kazanmak, bunlardan biri. “Fesalli li RabbiKe venhar.”daki nahr, hem kurban kesmek, hem de namazla ustalaşmak, namaz kıla kıla (= namazı hayat kılarak) yakınlaşmak. Nüsk, temiz, sade, saf bir hayat yaşamak; çoğulu : menâsik, ibâdet şekli, yaşam tarzı. Hedy ile Hüdâ (hidâyet?!), aynı şekilde yazılır. (هدى). Yaklaştıkça, hidâyete erilir, Hüdâ bulunur. Hacc, bunun en güzel göstergesidir; orada meşâir vardır; meşâir, şiar’ın çoğuludur; şiar ile şuur, aynı kök; kafadaki saça da kafanın içindeki düşünceye de şiar denir; meşâir, hem hacc durakları, hem de insandaki duygu ve düşünceler anlamına gelir.

Haccda kurban kesmenin hükmü, mezheplere göre değişir. Sünnet, diyenler var; vacip, diyenler var ama farz, diyenler (bildiğim kadarıyla) yok. Kurbanı, salt hayvan keserek Allah’a yakınlaşma/yaklaşma olarak alırsak/okursak (anlarsak), Hz. İbrâhim (a.s.)’ın oğlunu kurban etmesini anlayamayız; onu (= kurbanı), çoook yüksek bir fedakârlık olarak okumalı/anlamalıyız. Sanki onda (= kurbanda), “şehitlikten öte”!! bir anlam var; şehitlik, kişinin kendi canını fedâ etmesi, vermesi; kurban, canından daha çook sevdiği kıymetli varlığını (= evlâdını) vermesidir. Bu yüzden herkese kurban (kesmek) farz değildir ama yine de bence!, herkes hidâyete erene (= Hüdâ’ya yakınlaşana) kadar kurban kesmelidir. = Hüdâ için fedakârlıklarda bulunmalıdır; belki bir gün Hüdâ, onlara (da) hidâyet nasip eder, işte o zaman onlar da, ‘gerçek kurbanlarını’! keserler. = O Rabb için kurban olurlar. 

Kurban yaklaştı; kurbana hazırlık yaptınız mı; ne “kesiyor” sunuz; tek başınıza mı, ortak mı?!.

Kurbanınız mübarek olsun. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı