DÂL (ضال)

Dalâlet. Sapıklık. Şaşkınlık. Doğru yoldan (= sırât-ı müsteqîmden) sapmışlık.

Dâl’lin anlamı kademeli, Fâtihâ’daki dâllîn de.

Daha önce (30 Nisan tarihli ‘Bu Gidiş Nereye?’ adlı yazımda) ‘sapma açısı’ hakkında yazacağım demiştim. Dâl, işte bu sapma açısı.

Kimi, doğru yoldan (= sırât-ı müsteqîmden) 1; kimi 2, 3, 5... 45, 90, 180° lik açılarla sapar. Açı ne kadar dar (küçük) olursa, o kadar iyi. Kimi de şaşkındır, “kavşakta” bekler. Efendimize Risâlet gelmeden önce Efendimiz de şaşkındı, “kavşakta” bekliyordu!. Bu durum Duhâ Sûresi 7. âyette ifâde edilir. “ve vecedeke dâllen fehedâ”. Buradaki, dalâlet değil, şaşkınlık, ne yapacağını bilememe, bi karar verememe.

...

Bugünün Müslümanları da şaşkın.

Günde 40 kere Fâtihâ okurlar, bizi doğru yoldan ayırma = doğru yola hidâyet eyle; dâllînden kılma diye Allah’a duâ ederler ama, ya ne yapacaklarını = nasıl yaşayacaklarını bilmezler ya da dâllînde (= sapıklıkta, sapık) olanlar gibi yaşarlar.

Günde beş vakit kıldığımız namaz, bizi bu şaşkınlıktan ve sapkınlıktan uzaklaştıramıyorsa, niye kılıyoruz?!. Üstelik bir de, “enamte aleyhim” ve “iyyaKe neabudu ve iyyaKe nesteîn” diyoruz.

Enamte aleyhim = Nisa, 69. “Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse, işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği (= en’amellahu), Nebiler, Sıddıklar, Şahitler ve Salihlerle beraberdirler. Onlar ne iyi arkadaştırlar!.”

İslâm’ı din kabul eden Müslümanın şaşırmaması ve sapıtmaması lâzım. Onun kendini şaşırtan ve saptıran çağdaş/şeytânî ideolojilere (düşüncelere) kulak asmaması lâzım.

Ne yazık ki kendini Müslüman ismi ile isimlendiren bir çook Müslüman, yolunu kaybetmiş; başka yolları (!) yol edinmiş durumda.

Namazların her rekatında okuduğumuz Fâtihâ’yı sapma açımızı daralmak (küçültmek) için okuruz. Fâtihâ, Kur'ân’ın özü, özetidir. Fâtihâsız namaz (hayat) olmaz; doğru yol (sırât-ı müsteqîm), doğru istikâmet bulunmaz.

Çağdaş şeytanlar boş durmuyor; bizi doğru yoldan saptırmak için, doğru yolun (sırât-ı müsteqîmin) kenarlarında pusu/tuzak kuruyorlar. Kim onlara uyarsa, yolu cehenneme!. (Bknz. A’raf  16-18.)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı