DEMOKRASİ

Demokrasi, akıllı ve bilinçli insanlarla değerlidir; demokrasinin de bir çook tuzağı vardır, onlardan biri de tüketim çılgınlığıdır; bu çılgınlık, kitleleri (ahâliyi) azgın bir sel gibi peşine takmış götürüyor.

Büyük halk kitleleri (ahâli), kendi hâlinde (işinde gücünde) görünse de farkında olmadan sürükleniyor. Selden kurtulmaya çalışanlar da bazı (kapalı) 'sığınakların' içine girmeye çalışıyor ya da girmiş durumdalar.

İşinde gücünde olanlar, kendi dar dünyalarında kendilerini biyerlere ait ve güvende hissetseler de her geçen gün altlarındaki toprak kaymakta, sele kapılmaları yaklaşmakta!.

Sizce bu insanlar kendilerini nasıl güvende hissedebiliyor da bilinçsizce bu demokrasiye bu kadar bağlayabiliyorlar?

Düşünmüyorlar, düşüncesizler de ondan.

Düşünen adam bağlanmaz mı? Elbette bağlanır ama çook sağlam bişekilde, çoook sağlam bir kulpa (urvet-ül vüska’ya) bağlanır. Urvet-ül Vüska, sünnî dünyada Kitap ve Sünnet’e; şiî dünyada İmamet’e; tasavvuf dünyasında da Velî ya da Şeyh’e karşılık gelir. Bu deyim, Bakara 256’da Tek Allah'a iman ve O’nun dışındaki tağutları red; Lokman 32’de de iyilik yaparak Allah'a teslimiyet karşılığında kullanılır.

Urvet-ül Vüska, çook sağlam, sapasağlam kulp/tutamak demektir; sağlamlık, bilme ile olur; bilmeden, sağlam diye tutunduğumuz bir çook dal elimizde kaldı; aman dikkatli ve akıllı olalım, aklımızı kimselere kiraya da icraya da vermeyelim. (Biliyorsunuz kira, ‘benim ihtiyacım yok, sen kullan’ demek; icra, ‘ben yanlış kullandım, kullanamadım ya da kendi aklımı değil senin aklını kullandım, yapamadım, artık sen kullan’ demektir.)

Akıl, sadece onu yaratan Rabbine teslim edilebilen mükemmel bir insanî yeti; onu Rabbi dışında (bu, toplum/halk iradesi dahi olsa) birilerine teslim edersek terbiyesi bozulur, bizi de yoldan çıkarır. Akıl, Rabbini sürekli aklında tutarak çalışırsa, onu kimse tutamaz, hiç kimse kandıramaz.

Selim akıl (Akl-ı Selîm), ‘ya toplum da gerçeği bilmiyorsa?!’ diye sorar ve Bilen Bir’ini arar.