GERİLİM YA DA ENDİŞE

Bu dünyada herkes, yoğunluğu farklı farklı da olsa belli oranlarda gerilimler ve endişeler yaşar ve yaşam devam ettiği sürece de bu gerilimlerin ve endişelerin sonu gelmez.

En az gerilimi, Rabbine en çok güvenen = inanan yaşar. İman, güvendir, emniyettir. Mü’min, çook gerildiği anda ama elinden geleni yaptığında Rabbine tevekkül eder; münkirin ise böyle anlarda/durumlarda dengesi şaşar, kendini kaybeder.

İmanı zayıf olanlar, her şeyi (basit şeyleri bile) kendilerine dert edinir, gerilir ve endişelenirler. Arabamın modeli niye düşük, yüksek model bir araba niye alamıyorum; almışsa, ya kaza yapar biyere vurursam; ya beni işten atarlarsa; ya deprem olursa; ya ölürsem; ya cehenneme gidersem, vs...

Bu kaygılar (gerilimler, endişeler) belli oranda olmalı/yaşanmalı ama aşırı düzeye varıp hastalığa (paranoyaya) dönüşmemeli. Bu kaygıların (gerilimlerin) “büyük oranda” bittiği yer, cennet; “hiç bitmediği” yer ise cehennemdir. ‘Büyük oranda bittiği yer’ dedim cennet için. Allah-u A'lem, cennette ontolojik olarak insanı yok eden, kahreden, mahveden kaygı, stress, tasa ve üzüntü olmayacak ama “cennetin alt kademelerinde” olanların “belli sıkıntıları, üzüntüleri”! olacak; şunu net ifâde edeyim, cennetteki herkesin “bigarantisi” olacak ama “bu garanti” herkes için aynı düzeyde olmayacak; çoğu insan, neden daha fazla iyilik yapmadım/yapamadım diye “üzülecek”!.

Biliyorum, meramımı tam anlatamadım, bu da yanlış anlaşılmamama yol açacak. Şöyle bir örnekle konuyu biraz daha net açıklayayım, açayım. Burada/bu dünyada işsiz ve sigortasız bir adamın ciddî endişeleri, dertleri ve sıkıntıları olur, değil mi? O adam, sigortalı bir işe girerse biraz rahatlar ama işten atılma kaygısını, korkusunu, vb. gerilimleri hep yaşar... emekli olur, emekli maaşı da iyi olursa epey rahatlar ama bu sefer de başka kaygılar baş göstermeye başlar...

Cennete giren/giden her adamın garantisi/sigortası Allah’tır ama Allah, her cennete girene aynı/eşit lütfu (maaşı, geçimliği, rahatlığı) vermez, burada yaptığı iyiliğin miktarına bakar, --tabiî ki Kendi Katından fazlasını da verir--, yoksa (hâşâ) adâletsiz iş yapmış olur!. Cennette iyiliği çok olan çok rahat, daha çok olan daha çok rahat ... yaşar; cennetteki hiç kimse “korku ve endişe”! hissetmez.

Cehennemde de korku, endişe, gerilim, acı ve ızdırap hiç bitmez.