KORKU

Korkunun biçook çeşidi olduğunu söyledim, bunların bikısmı iyi, bikısmı kötü. Korku insanı tetikte, uyanık tutar ama neden korkacağımızı bilirsek...

Neden, nelerden korkarız?

Aç kalmaktan korkarız. Yarın aç kalacağımızdan korktuğumuz için yiyecekleri (parayı) yığarız!. Biriktirmeye yol açan, aç kalma korkusudur; bu korku kontrol edilmezse “Uhud Dağı kadar” altınımız, tonlarca yiyeceğimiz olsa, kimseye vermek istemeyiz.

Malımızın-mülkümüzün çalınmasından korkarız; onları kilit altında, çelik kasalarda, beton duvarların arkasında saklarız, güvenlik görevlileri (bodyguardlar) tutarız.

Böyle yapınca da (vermeyince de) gelir dağılımını bozarız, bu sefer de toplumsal huzur bozulur, sokağa çıkamaz hâle gelir; sokak çetelerini, eşkıyaları ve terörü çoğaltırız.

Görüyorsunuz masum aç kalma korkusu terbiye edilmezse iş nerelere varıyor ama aç kalmamak için biriktirenler, bunları düşünemez, çünkü onların kontrol edilememiş açlık korkusu onların feleğini şaşırtmış, akıllarını başlarından almıştır.

Hastalanmaktan ve ölmekten korkarız ama hastalanmamak da ölmemek de elimizde değildir.

Başımıza ya da çoluk-çocuğumuzun başına bir belâ gelmesinden ya da gelecekte onların geçim sıkıntısı çekmesinden korkarız; onlar için mümkün olan en güvenli ortamı ve en güzel geleceği sağlamaya (eğitimi vermeye/aldırmaya) çalışırız ama her şeye rağmen bu korkumuz sona ermez.

Korkunun bir türü/türevi de endişedir; kaygı da bitür korkudur. Endişenin ve kaygının en büyüğü, yarın ne olacağım endişesi ve kaygısıdır. Yarını, kısa, orta ve uzun vade şeklinde de düşünebiliriz; kısa vadeyi, ertesi gün, beş gün sonra, beş yıl sonraya; orta vadeyi, yaşlanıncaya; uzun vadeyi, (inanıyorsak) öte dünyaya, öldükten sonraya da teşmil edebiliriz ama genelde çoğumuz kısa ve orta vadeli düşünür, ölüm sonrasını hesap etmeyiz; hesap eden cehennemden, cehenneme gi(t/r)mekten korkar ama oraya gi(t/r)memek için iyilik yapmayız, kimseye maddî-manevî bişey vermeyiz; güzel sözler söylemez.

Sizce, hiçbir şeyden korkmayan insan var mıdır? Bence yoktur.

Korkuyu insanın aklından, gönlünden ve his/duygu dünyasından silmek mümkün değildir.

Allah’tan korkmayan, her şeyden korkar.

Allah’tan korkan, hiçbir şeyden korkmaz. 

Allah (korkusu), insanın aklını başından alan, onu paranoyak yapan kontrolsüz tüm korkuları terbiye eder; O, Mükemmel Rab’dir. O’ndan korkan = O’na inanan/güvenen, ne aç kalmaktan (açlıktan) ne yarından ne ölümden ne de ölüm sonrasından korkar ve O’nun dediğini yapar. 

Böyle olan bir insan mı, her şeyden korkan bir insan mı daha güvendedir?!.

Modern psikoloji, psikiyatri henüz buraya gelemediği için insandaki korkuları “kesin tedavi” edemiyor, bikorkuyu kapıdan kovuyor, başka bikorku bacadan giriyor... psikiyatristler de ‘korkulardan’ köşeyi dönüyor; Allah korkusunu hesaba katmayan psikiyatristler, korku tâcirleridir.