EFENDİMİZ DE BİR İNSANDIR

O da kuldur = “abduHû”, ama aynı zamanda bir Rasüldür = bir Elçidir = “ve rasûluHû”.

O da zaman zaman “hatalar/zelleler” yapmış ve Rabbinden uyarılar almıştır.

18/Kehf, 28 : “Sabah akşam O’nun yoluna yönelerek, Rabbine çağrıda bulunanlarla beraber olmada sabırlı ol. Dünya hayatının çekiciliğine kanarak gözlerini onlardan ayırma. Kalbini zikrimizden gafil kıldığımız, tutkularına uymuş, işi aşırılık olan kimseye boyun eğme!.”

9/Tevbe, 43 : “Allah seni affetsin! Doğru söyleyenler belli olmadan, yalancılar bilinmeden, onlara niçin izin verdin?!.”

6/En’am, 35 : “Eğer yüz çevirmeleri Sana ağır geldiyse, yapabilirsen bir tünelle yerden veya bir merdivenle gökten onlara bir âyet getir!. Eğer Allah dileseydi, elbette onları doğru yol üzerinde toplardı. O halde sakın cahillerden olma!.”

6/En’am, 52 : “Rablerinin vechini/rızasını dileyerek sabah akşam O’na yönelenleri uzaklaştırma!. Onların hesabından Sen, Senin hesabından da onlar sorumlu değil. Eğer onları kendinden uzaklaştırırsan zalimlerden olursun!.”

33/Ahzab, 37 : “Allah’ın kendisine nimet verdiği ve Senin de nimet verdiğin kimseye diyordun ki : ‘Eşini yanında tut.’ Allah’a karşı takvalı ol. Allah’ın açığa çıkaracağı şeyi içinde gizliyorsun. İnsanlardan çekiniyorsun; oysa ki huşû duyman gereken Allah’tır.  Sonra Zeyd ondan tamamıyla ayrılınca, onu Sana eş yapmak istedik ki böylece evlatlıkların boşadıkları kadınlarla evlenmelerinde inananların üzerinde bir güçlük olmasın. İşte Allah’ın emri böylece yerine gelmiş oldu.”

17/İsrâ, 73-75 : “Onlar, fitneyle neredeyse Seni, Sana vahyettiğimizden ayırarak, ondan başkasını Bize karşı uyduran bir iftiracı konumuna düşüreceklerdi. O zaman Seni halil/dost edinirlerdi.

Seni dirençli kılmasaydık, ant olsun ki Sen, neredeyse az da olsa onlara eğilim gösterecektin.

O durumda Sana, hayatın da ölümün de azabını kat kat tattırırdık. Sonra Bize karşı bir yardımcı da bulamazdın.”

...

Bu “uyarılar = ikazlar”, Vahyin “bir insan”! inisiyatifine bırakılmadığını ve “O İnsan’ın = O Elçinin” sürekli denetlendiğini gösterir.

“Zikri (Vahyi/Kur'ân’ı) Biz indirdik ve kesinlikle Onun koruyucusu da Biziz.”

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ

(15/Hicr, 9.)