ASKER

Askerin bizdeki değeri ve yeri yüksektir; Efendimize saygısızlık olmasın diye biz askere Mehmetçik denir; Muhammed, övülmüş demektir; Mehmetçik de bir derece alttan övülmüş anlamındadır.

Muhammed (a.s.), niçin övülmüşse, Mehmetçik de onun için övülmüştür.

Merak ettim, baktım, Muhammed (a.s.)’a inen Kitâb’ta asker kelimesi nasıl ve kaç kere geçiyor diye. Askerin Kitâb’taki karşılığı cünd; çoğulu, cünûd = ordular; ordu askerlerden oluşur, değil mi? Tekil ve çoğul olarak bu kelime Kitâb’ta tam 29 kez geçer; ben sadece Yasin’deki iki kullanıma değineceğim. İlki, 28’de; ikincisi, 75’de.

28’deki bağlam, Elçileri dinlemeyen, hatta Onları öldüren kavmin akıbeti için. “Biz onları helâk etmek için bir ordu indirmedik (= buna gerek de duymadık), sadece bir ses = sayha onların helâk olmalarına = sönüp gitmelerine (hămid) yetti.”

75’deki bağlam, şirk koşanların hâlini tasvir eder. “Onlar, Allah dışında bazı (ilâh olmayan) ilâhlara kendilerine yardım etsinler diye kulluk ederler. Oysa o ilâhlar, onlara yardım edemezler, onlar onlara askerlik ederler.”

Bizim Mehmetçiğimiz (= askerimiz) aslâ Yasin 75’de tasviri yapılan askerler gibi değildir. Biz, Allah’ın dışında bir ilâha tapana, kulluk yapana zaten Mehmetçik demeyiz. Bizim ordumuz “îlâ-i kelimetullah = Allah’ın Kelimelerini (dinini) yüceltmek, yüksekte tutmak”, adâleti tesis etmek için savaşır.

Öyle değil mi?!.