YORUM BİLGİSİ

Hermeneutik. Bu bilim, başlangıçta, dildeki anlam farklılıklarını anlamak, anlamı netleştirmek için geliştirilmiş; sonra da, davranış bilimlerine = hayata = eylemlere taşınmış bir bilim. Metin çözümleme = yapısalcılık = metni çözmek için o metnin doğduğu ortamı (kültürü vs.) anlama da bu bilimden kaynaklı olarak ortaya çıkmıştır. Son dönemlerde Hans-Georg Gadamer bu işin başını çeker, onu Richard Rorty ve Jürgen Habermans, Paul Feyerabend, vb. takip eder.

Bizler neredeyse her bilimin kökenini batıya (Yunan’a) dayandırırız; oysa Yunan, bu bilimi Tevrat yorumlarından = Mısır’dan (Yahudilik’ten, Talmud yorumcularından) almıştır. Orta çağda batıda daha doğru dürüst dil araştırmaları yokken, İslâm dünyası 8. yüzyıldan itibaren Kur'ân’ı daha iyi anlamak = Kur'ân’da tefeqquh sahibi olmak, Ondan uygun ve doğru fıkhî hükümler çıkarabilmek için Bağdat ve Kûfe Dil Okulları başta olmak üzere bir çok okul kurmuştur, İslâm dünyasındaki bu çalışmalar, Kur'ân’ı = dini daha iyi anlamaya yönelikti; batı bu çalışmaları daha sonra (yeni çağda) “geliştirmiştir”! ama bu “geliştirme”!, inançsız ve amaçsız olduğu için savrulmuş, post-modernliğe “evrilmiştir”!. (Modernlik, netlik ister, muğlaklığa tahammül edemez; tahakkümü sever!.) batıda İslam dünyasında olduğu gibi bir “nirengi noktası” olmadığı için, batı pusulasız yürüdü, vardığı yer ise, ‘ne olsa gider’! (Paul Feyerabend) = bişeyin öbür şeyden farkı yoktur ve hiçliktir. = Friedrich Nietzsche.

Batının bilimi kıblesiz (hedefsiz/amaçsız) yol alan, nereye gideceğini bilmeyen aylak yolcunun hâline benziyor; batı, zaten bilimi böyle görüyor, bilimi bilim için yapıyor; oysa bişey, kendinden daha değerli Başka Bişey için yapılır; kendi için yapılırsa, “yerinde sayar”; kendinden daha düşük/aşağı bişey için yapılırsa, yapılan iş “çöp”! olur.

İslâm, yapılan tüm işleri çoook yüksek bir “çatıya/çıpaya” endeksler ve O’nun için yapar : Allah Rızası.