TOPRAK

Toprak, yer kabuğunun kuruyarak = çürüyerek toz hâline gelmiş üst yüzeyi. Bu kuruma = çürüme, çok fazla olursa, toprak çölleşir, çölleşme oluşur ve toprak verimliliğini kaybeder.

İnsan topraktan yaratılmış, “sonra” da ona ruh üflenmiştir.

“Benim sadık yârim kara topraktır.” Âşık Veysel.

İnsan, toprağın karnını yarıyor = ekiyor-biçiyor; hatta 50-100 katlı binalar, yer altından tüneller yapmak için derine, taâ derine iniyor; toprağın ciğerini/kalbini yarıyor!.

İnsanoğlu toprağı çiğniyor, suratına tükürüyor, üzerine 'işiyor-sıçıyor'!.

Bütün bunlara rağmen toprak, insanoğluna ekin-ekmek-aş (sebze-meyve) “vermeye”! devam ediyor.

Aynı toprak, gökten inen suyu tutuyor, yutuyor ve bize bu suyu geri veriyor, içiriyor...

...

“O gün kâfirler, keşke toprak olsaydım.” diyecekler. (78/Nebe, 40.)

Sizce bu bir kurtuluş ve “sağlam bir gerekçe” mi?!.

Toprak, yârimiz olsa, kurtulur muyuz?!.

Şeytan, “benim yârim ateş” dedi, kurtuldu mu?!.

“Yâri” = Rabbi, Allah olmayan, kurtulur mu?!.