GÜÇ ve GÖRÜNÜMLERİ

Güç, bir işi veya hareketi yapmayı sağlayan maddî (fizikî) ya da manevî kuvvet; fiziğin konusu ama fizik, maddî kuvvetle ilgilenir, manevî kuvveti de maddî olanda arar; bulur mu?; bulmak için CERN’de maddenin en derinine inmeye çalışıyor.

Fizikî güç, kaba güçtür. 

İnsanda pozitif ve negatif yönleriyle her türlü güç vardır.

Sevgi gücü. Akıl (akletme) gücü. İman gücü...

Sevgi gücü, duygunun pozitif yanı; nefret (ökfe, kin) de bu duygunun negatif yanıdır.

Akıl gücünün de pozitif ve negatif yanları vardır.

Sevgi gücüne de akıl gücüne de “yön veren”, iman gücüdür; bu güç yoksa bütün güçler yönsüzdür.

Kişide iman yoksa, fizikî gücü de duygu gücü de akıl gücü de negative döner.

Negatif güç, aslında sahte güçtür; kişi o gücü kullanınca eninde sonunda pişman olur.

Pozitif gücü kullanan kişi aslâ pişman olmaz; o güç, tüm güçlerle uyumlu çalışır, istikâmeti (yönü) bellidir ve kaynağını “Asıl/Esas Güç”den alır.

Herkes, O “Asıl Güç”den aynı miktarda güç al(a)maz. İman, bir güçse, o güç artar da eksilir de.

Bizler genelde fizikî (kaba), ekonomik, siyasî güçlerle ilgileniyoruz; duygu, akıl ve iman güçlerini ihmâl ediyoruz; bundan dolayı da elimizdeki fizikî (kaba), ekonomik ve siyasî güçleri yanlış kullanıyoruz.

İnandık diyoruz ama inancın gücünü fark edemediğimiz için, inananlarımız da inanmayanlarımız gibi yaşıyor.

İmanın gücünü içinde (kalbinde) taşıyanların görünümü ile taşımayanların görünümü aynı olmaz; onlar aynı işi ve hareketi yapmazlar. 

Sanırım, biz, imanı sadece potansiyel bir güç olarak gördüğümüz için onu görünür kılacak salih amelleri işlemiyoruz.

Kullanılmayan güç, güç değildir; dışarıda/n bir etkisi görünmez. ‘Görünmesin, O biliyor’, diyorsak; O, bizi yaratmadan önce de biliyordu; o zaman bizi niye yarattı?!.

Hâşâ!, abes bir iş mi yaptı?!.