ÇOĞUNLUK

Çoğunluk, demokratik rejimler için önemlidir, çünkü iktidarı (ve kamuoyunu) çoğunluk belirler.

Dinde çoğunluğun bi önemi yoktur, hatta biçook âyet, “çoğunluk, akletmez, inanmaz.” der. Meselâ Yasin 7, “lekad hakkal kavlü alâ ekserihim fehüm lâ yüminûn.” der. Kesinlikle (andolsun/lekad) onların çoğu/ekserîsi üzerine (azap) söz/ü hak oldu, onlar inanmıyorlar/inanmazlar.”

Onlar bilmedikleri için inanmazlar, işlerine gelmez, bilgileri kısır/kısa vadelidir, bura/sı içindir. Modern bilim (de) bilgiyi ilme bunun için dönüştüremez. İlim, hikmetle kardeştir, arkadaştır; bilim de (felsefede bile, her ne kadar felsefeye hikmet sevgisi/arayışı -- philo-sophia-- dense de)  hikmet yoktur.

İslâm (Allah), çoğunluğa değer vermediği için samimî olarak Müslüman olmak isteyene, çoğunluğu ölçü almamasını ve “ben Müslümanların ilkiyim.” demesini emretmiştir. “ve ümirtü lien ekûne evvelel Müslimîn. Ben Müslümanların ilki olmakla emr olundum.” Bana ne! başkası, başkası ne olursa olsun; ben, dini sadece Allah’a has kılarak sadece O’na ibâdet etmekle emr olundum. Rabbime âsî gelirsem büyük günün azabından korkarım. (39/Zümer, 11-13.)

Gönül ister ki çoğunluk halis/samimî Müslüman olsun ama tarihin hiç bir döneminde bu mümkün olmamış; ki Rabbimiz : “... leemleenne cehenneme minel cinneti ven-nâsi ecmaîn. Cehennemi cin ve insanlarla tamamen dolduracağım.” der Secde, 13. âyette. Bizi de uyarır. “Sakın onları sınamak için dünya hayatının süsü olarak verdiğim (onlara parlak gelen/zehrat-el hayat-id dünya, onları dünyaya kazık gibi bağlayan) şeylere (yatlara-katlara, arabalara vs.) gözünü dikme!. (kalbinde onlara yer verme!); Rabbinin rızkı hem daha hayırlı hem daha kalıcıdır.”

وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى

(20/Tâ-hâ, 131.)

Sakın!, çoğunluk bizi aldatmasın!.