4T1H
Tekbir. Tehlil. Tesbih. Tahmid ve Havkale.
Tekbir = Allah-u Ekber.
Tehlil = Lâ ilâhe illâ Allah.
Tesbih = Sübhânellah.
Tahmid = Elhamdülillah.
Havkale = Lâ Havle ve lâ Kuvvete illâ billah.
Beşinde de Allah deniyor, Allah anılıyor, Allah övülüyor, Allah yüceltiliyor.
İlki, O’nun Büyüklüğünü; ikincisi, O’nun Tekliği ve Birliğini; üçüncüsü, O’nun “Temizliğini/Saflığını” (Sübhân oluşunu); dördüncüsü, Övgünün (Hamd’in) sadece O’na olduğunu; beşincisi, O’nsuz hiç bir güç ve kuvvetin olamayacağını söyler.
Sizde bizde, onda bunda bigüç-bikuvvet varsa, o gücü-kuvveti O verir ama sizler-bizler, onlar-bunlar, kendilerine verilen gücü-kuvveti kendilerinin sanırlar, bu sanı (doxa), kârunlaşanlarda zamanla ‘bilgiye’ dönüşür.
İnsanlık tarihi, büyük oranda kârunlar, hâmanlar ve bel’amların tarihidir. Kârun, ekonomideki; Hâman, siyasetteki; Bel’am, dindeki tâgutlardır.
Tâğutlar, yukarıdaki 4T1H’yı (büyüklüğü, tekliği, masumluğu, övgüyü ve gücü-kuvveti) kendilerine mâl edenler, kendilerini bişey zannedenlerdir.
Yorumlar
Yorum Gönder