KORKU-2

Korkunun düzeyleri vardır; Kitâb bunları farklı kelimelerle ifâde eder. Havf, Haşyet, Vecil, Taqvâ, gibi... 

Korku sadece insana has bişey değildir ama korkunun her türü insana özgüdür. Bitkiler ve hayvanlar da korkar. Bitkilerin korkusu hakkında çok fazla bişey söyleyemem ama korkunun zıttı sevgiyi devreye aldığımda, bir bitkiye (çiçeğe) sevgi ile yaklaştığınızda size olumlu “cevap” verdiğini görürsünüz. Hayvanlardaki korku, aklî değil hissîdir. Bir kuzu (ya da koyun) kurttan korkar; kurt korkusu onun hafızasında vardır ama bu korku, kurdu görünce ortaya çıkar; bu korkuya imajinal korku da diyebiliriz; kurt imajı kuzunun hafızasında (imaj olarak) vardır.

İnsandaki korku ise, hem imajinal (hissî) hem aklîdir. İmajinal (hissî) korku, korku ânında (bir deprem, bir bomba, savaş ya da terör ânında) ortaya çıkar/canlanır; o ân/lar geçince o korku hafızaya geri atılır, unutulur. Aklî korku ise, olanı da olacak olanı da içerir; olandan olacak olana gider (olandan olacak olana bağ/lantı kurar; akıl, bağ kuran melekemizdir; akıl, hayal gibi geçmişe ve geleceğe çook rahat hareket eder.).

Akıllı adam, gelecekteki korkuya karşı tedbirli olur, kendini “emniyete” alır; akılsız adam, korku ortaya çıkana kadar bişey yapmaz, yatar; o korku ortaya çıkınca panik yapar ya da ödü patlar!.

İman ve salih amel tüm korkulara karşı ilahî sigortadır. “Onlar korkmayacak ve üzülmeyeceklerdir. = lâ havfun aleyhim ve lâ hüm yahzenûn.” (10/62, 2/274 vb.)

İlâhî Sigortaya da güvenmeyeceğiz de neye güveneceğiz?!. O’ndan başka bizi hangi sigorta korkularımızdan “emîn/emniyette” kılabilir?!.