SÖZ-2

Söz(ler)de güç/büyü var mı?!.

Sözün kaynağına bağlı.
Söz, Tanrı’dan da güç alabilir, şeytandan da.
Tanrısal söz aydınlatır, şeytanî söz karanlıkta bırakır.
Tanrısal sözle şeytanî sözü nasıl ayırt ederiz?
İçimizde hissederiz. Tanrısal söz bizi rahatlatır; şeytanî söz huzursuz eder.
Şeytan, (isyan ettiği için) huzursuzdur; huzursuzluğu, insanı kıskanmasındandır, Tanrı'ya inanmıyor olmasından değil. O da Tanrı'nın varlığına inanır ama O'nun emri “işine” gelmez.
Tanrısal söz kimin işine gelmezse, o, şeytanlaşmış, şeytanın kardeşi olmuştur; ona şeytanî söz “câzip” gelir; şeytanlaşmışları da, şeytanî söz aydınlatır; rahmanî söz karanlıkta bırakır!.
Her iki sözün de “belli bir gücü/büyüsü”! vardır. Söz, hem iyi eder hem hasta eder, hem ilaçtır hem zehir.
Tanrı Sözü, İlahî Söz ilaç; şeytanın sözü, şeytanî söz zehirdir. İkisi de insanı “büyüler”; biri/şeytanî olan, azdırır; biri/rahmanî olan, adam eder.

Bi sözün hakikat değeri sadece o sözde (o sözün kendisinde) değil o sözü söyleyende dedir; söz, söyleyenden bağımsız değildir; söze değer veren de sözün değerini düşüren de sözün sahibidir.
Kitab/Kur'ân, (hâşâ) Ebû Cehil’in sözü olsaydı kim inanırdı!.
Kitab’ın/Kur'ân’ın elbet söz olarak bir değeri vardır ama Ona o değeri veren, söyleyendir (Allah (c.c.) ve Elçisi Hz. Muhammed (a.s.)’dır.).
Siz, daha çok söze/söylenene değil sözün sahibine/söyleyene bakın/itibar edin!. Sözü söyleyen sözünün arkasında durmuyorsa, o sözün değerini bilmiyorsa, sözünü tutmuyorsa, sözünü yaşamıyorsa (Kitab : Yapmadığınız/yapmayacağınız şeyi niye söylersiniz. (61/2) buyurur.) kocaman bir demogog, iyi bir retorikçi, yaman bir söz ustası, söz cambazı, söz sanatçısı, edebiyatçı, siyasetçi, ünlü dil felsefecisi Wittgenstein’ın tabiri ile 'söz oyunu oynayan' biridir; söz onun sermayesidir, sözle para kazanır, menfaat elde eder...
Değerli söz söyleyenler, sözlerinden hiç bir ücret almazlar, onların derdi söz değil, hidayet ve hakikattir.