ORTAK KELİME

Ortak Kelime : Tek İlâh, Tek Rab

“De ki : Ey Kitâb Ehli = Ehli Kitâb! Gelin aramızda ortak olan bir kelimede anlaşalım : Allah’tan başka hiçbir şeye kulluk etmeyelim, O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allah’ın yanı sıra kimimiz kimimizi Rabler (= erbâb) edinmeyelim. Eğer yüz çevirirlerse deyin ki onlara : Tanık olun, biz (gerçek) Müslüman olanlarız (O Allah’a teslim olanlarız).”

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ

(3/Âl-i İmran, 64.)

İlâh, Rab’dir; Rab da ilâh. İlâh’ı tam anlamak Rab’bi anlamaktan zordur; ilâh bize soyut gelir; Rab, ilâha göre daha somuttur. Rab, mahlukâtı yaşatan, yetiştiren, besleyen, terbiye eden, koruyup-kollayan (= kayıran) ilâhtır.

İlâhı Bir’leyen Rabbi de Bir’ler.

İlâhı Bir’lediği hâlde Rabbleri çoğaltanlar (= erbâb edinenler) şirk koşmasalar da yanlış yapmış olurlar. Allah dışında edinilen rabler, Rabbe muhalif olamamalı; olur(lar)sa, şirkte olduğu gibi Allah’ın yanı sıra başka rabler (= erbab) Rab edinilmiş olunur.

Allah, âlemlerin Rabbidir = Rabb’ül âlemîndir; diğer rabler O Rabbe “muhalif” olamazlar!.

...

Allah, bende iki göz yaratmış; diğer rabler onu üçe çıkaramazlar. Allah, beni namazla, zekâtla terbiye ediyor; diğer rabler, ben bunları beğenmiyorum, seni sporla, oyunla, eğlenceyle terbiye edeceğim, diyemezler. Allah beni cehennemle (korkutarak) terbiye ediyor; diğer rabler, ben seni korku ile terbiye etmem, sevgi ile terbiye edeceğim diyemez. Allah bana domuz eti yeme, alkol kullanma, tıka-basa yeme, erken kalk diyor; diğer rabler, bana istediğini ye-iç, öğlene kadar yat/uyu diyemez. Allah beni insanlarla (eşim, çocuklarım ve başkalarıyla) imtihan ediyor, onlara karşı belli sorumluluklar yüklüyor; diğer rabler, ne imtihanı, ne sorumluluğu, keyfine göre yaşa diyemez. Allah bana yalan söyleme, aldatma, ... diyor; diğer rabler, işine yarıyorsa yalan da söyleyebilirsin, aldatabilirsin de (= Makyavelizm) diyemez.

Allah bana din adamlarınızı (= Hahamlarınızı, Rahiplerinizi, Meryemoğlu İsâ’yı) rabler edinmeyin (9/31) diyor; diğer rabler, bizi de rab edinin, diyemezler...

Rab Allah olursa, diğer rabler O’nun Huzurunda “el pençe divan” durur; O’nun Huzurundaki Divan’da çatlak (muhalif) ses çıkmaz, çıkamaz; diğer rabler O Rab’bin kuludur; O Rab, onları kul-lanır.

Şu âyetleri vererek yazıya son vereyim.

“Rabbimiz Allah’tır  deyip, bu sözlerine bağlı kalanlar için hiçbir korku yoktur. Onlar üzülmeyeceklerdir.” (46/Ahkaf, 13.)

“Rabbimiz Allah’tır deyip, dosdoğru olanlara gelince, onlara melekler : ‘Korkmayın ve üzülmeyin. Söz verildiğiniz cennetle sevinin!.’ derler. (41/Fussilet, 30.)

Not : Âl-i İmran, 64. âyet, sadece bizim bildiğimiz Ehli Kitâb’a (Yahudi ve Hıristiyanlara) hitap etmez, herkese hitap eder; şimdiye kadar Kitâb inmeyen = Ehli Kitâb olmayan kavim/millet yoktur. Bu âyet, o zaman (ve de bu zaman) böyle algılansa da, “bence”! kapsamı evrenseldir.