KORKU

Korkunun bir çook çeşidi var : Allah korkusu. Cehennem korkusu. Hapis korkusu. Ölüm korkusu. Ana-baba korkusu. Yoksul kalma/aç kalma korkusu...

Allah korkusu (= taqvâ) hariç, neredeyse bütün korkular aynıdır, sadece tonları farklıdır. 

Gerçekten korksak, böyle yaşamayız; korkuyu bile istismar ediyoruz = yalan söylüyoruz = korkmuyoruz ama korkuyorum diyoruz. Cehennemden korkan biri, günah işler mi? Hapisten korkan biri, yasaları çiğner mi? Ölümden korkan biri, ölüme = ölüm sonrasına hazırlıksız olabilir mi? Ana-babasından korkan biri, onlara “yamuk” yapar, kötü davranabilir mi? 

İçinde Allah korkusu (taqvâlı) olan, tüm korkularından emîn (mü’min) olandır. Zenginken yoksul olmaktan = tekrar aç kalmaktan korkan ise, kazancına güvenen ve onu yığan, kendine o rızkı/o kazancı Veren’e = kendini zengin Eden’e güvenmeyen/inanmayandır.

Açlar, zaten açtır; onlarda açlık korkusu olmaz/görülmez; onlarda zengin olma hırsı (= tamah) olur/görülür; çoğu da zengin olunca, aç/yoksul kalacağız diye korkar; bu yüzden mal yığarlar, infak etmezler, onlara o malı Veren, ver! der ama onlar O Veren’i dinlemezler, O’ndan korkmazlar!. O’ndan korkulmazsa, ya hiçbir şeyden korkulmaz ya da çoook basit şeylerden korkulur!.