YALNIZLIK

Yalnızlığın ingilizce karşılığı loneliness.

Bilinçli yalnızlık ise, uzlet veya halvet.

Yalnızlık, modern insanın, özellikle yaşlıların kaderi (= hastalığı).

Yaşa göre yalnızlığı kategorize edersek :

• Çocuk (ve bebek) yaşlarda (0-7 yaş arasında) insan, ebeveyni ile;

• Okul çağında (7-22 yaş arasında) okul arkadaşlarıyla 

• İş/çalışma çağında (22-60 yaş arasında) iş arkadaşlarıyla beraberdir.

• 60 yaşından sonra yalnızlık artar. Çoluk-çocuk insanı arada bir arar; okul ve iş arkadaşlarıyla ender görüşülür.

Bugün gençler bile yalnız. Onlar, bu yalnızlıklarını internet (= sosyal medya) ile gidermeyi deniyorlar. 

Yaşlılar da çareyi internette (= sosyal medyada) görmeye/bulmaya teşneler. 

Ama, internet bu yalnızlığı gideremiyor; insan, insanın “sıcak nefesini” arıyor. 

Yalnızlık, (modern) insanı hasta ediyor, bunalıma (= depresyona) sokuyor.

Modern psikoloji, çareyi sosyalleşmede (= sosyal aktivitelerde) görüyor ama o yaşta insanların sosyal aktivite yapabilme gücü (ve iradesi) kalmıyor.

Buraya kadar olanlar, işin seküler (= din dışı) kısmı. ‘Dindar insanların’ yalnızlık hissetmesi ise, “garib”!. Niye?!. Bu tür dindarlar, zamanında din ile (= Allah ile) “doğru-dürüst”! ilgilenmediklerinden, Allah da onlarla yaşlanınca “doğru-dürüst”! ilgilenmiyor! (olsa gerek)!. Onlar, “yalnızlık, Allah’a mahsus.” diyenlerdir. Bu söz, Allah’ı “etkisizleştiren = etkisiz eleman kılan”! bir sözdür. Oysa onlar, gençliklerinde Allah’ın herkesle “beraber” olduğunu (= her şeyi, herkesi bildiğini, gördüğünü ve ilgilendiğini) bilselerdi; Allah da onların yalnızlığında, onlarla beraber olur ve ilgilenirdi!.

“... nesüllaha fenesiyehüm...” = “onlar, Allah’ı unuttular, Allah da onları “unuttu”!. (59/19.)

Allah’ı unutanlar, yalnızlığa mahkûmdur.

Modern insanın yalnızlığına bir de buradan bakalım.

Bilinçli yalnızlık, uzlet veya halvet, Allah’ı bulma, Allah’la olma çabasıdır; O bulunursa, aslâ yalnızlık çekilmez.

Modern insanı gençliğinde meşgul eden o kadar şey (= çeldirici, tuzak) var ki onlar, onu oyalıyor; sıra bitürlü Allah’a (= dine) gelmiyor.

Modern insan, yaptığının çoook az bir kısmının cezasını çekiyor; büyük ceza ileride.