BİL-KUVVE AKIL, BİL-FİİL AKIL

Bil-kuvve akıl, düşünme potansiyeli olan akıldır; bil-fiil akıl ise, eyleyen (= yapan) akıldır. Düşünce, iyi de olabilir kötü de. Düşünce, aklın bir fonksiyonudur. Kuvveden fiile çıkmayan akıl, hiçbir işe yaramaz  Söz söyleme (= konuşma) ve yazma, bil-kuvve aklın az da olsa bil-fiil olmasıdır; asıl bil-kuvve akıl, düşündüğü her şeyi yapan, yapabilen akıldır. Bil-fiil akıl, bil-kuvve aklı; bil-kuvve akıl da bil-fiil aklı besler; fiil, olumlu ise bil-kuvve akıl olumlu; fiil, olumsuz ise bil-kuvve akıl olumsuz beslenir. Bu, biraz da yumurta-tavuk hikâyesine benzer. Bu, Kant’taki ‘saf ve pratik aklı’ çağrışırsa da ikisi aynı şeye tekâbül etmez. 

Bil-kuvve akıl, herkeste vardır ve herkese eşit bir şekilde verilmiştir. İnsanlardaki aklı farklı kılan, o aklın (= bil-kuvve aklın) kullanımıdır.

Bil-kuvve aklını en mükemmel kullananlar, Peygamberler; en berbat, en kötü kullananlar ise şeytanlar = şeytanlaşmış insanlardır. Şeytan da akıl kullanmıştı; ‘ben ona (= Âdem’e) niye secde edeceğim = saygı göstereceğim; o topraktan, ben ateştenim.’, demişti. Allah, o şeytanı aklını mükemmel kullanan = tüm isimleri sayan = bilen Âdem’e secde etmeye = saygı duymaya davet etmişti.

Akıl, doğru kullanılmazsa = şeytan gibi kullanılırsa, şeytan gibi olunur, davranılır = şeytanlaşılır; doğru kullanılırsa, melekler o kişiye secde ederler = saygı duyarlar.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı