HARF

Dilde, kendi başlarına anlamları olmayan = anlamsız olan “ses” birimleri. Arapçada harflere, harekeler (hareketler!) ses verirler; diğer dillerin ise sesli harfleri vardır, sessiz harfler, ses vermek için onlardan yardım alırlar.

Harfler, bir araya gelerek kelimeleri; kelimeler de cümleleri; cümleler de metni (metinleri) oluştururlar.

“ve min-en nâsi men ya’budulle alâ harf... = insanlardan bir kısmı Allah’a bir “harf üzere” ibâdet ederler. (22/11.)

Buradaki harf kelimesine :

• Kalp ile değil dil ile (Abdülbâki Gölpınarlı. Bayraktar Bayraklı)

• İmanla küfür arasında (Abdullah Parlayan. Muhammed Esed. Mustafa İslamoğlu)

• Dinin bir ucundan (A. Fikri Yavuz)

• Kıyıdan kenardan (Diyanet. Diyanet Vakfı)

• Bir yar (= uçurum) kenarındaymış gibi (Elmalılı Hamdi Yazır. İbn-i Kesir)

• Sınırlı ve somut bir amaç için (Seyyid Kutub)

• Tereddütle (Ömer Nasuhi Bilmen)

• Bir ucundan (Mevdûdî) anlamını vermişlerdir.

...

Kelime Oyunu yazımıza atıf yapar, mülk kelimesini ters çevirerek okursak, klm’e (= kelimeye) ulaşabileceğimizi söylemiştik. Kelime, “anlamsız” harflerden oluştuğuna göre, insanların bazılarının, Allah’a ibâdeti harf/ler gibi anlamsızdır, anlamlı bir kelime kadar bile değerli değildir (= değersizdir), diyebilir miyiz?!.

Yukarıdaki anlam bolluğuna bir anlam da ben ekleyeyim istedim.