YEŞEYA, 53.

İncil, Yeşaya, 53/1-12.

“Verdiğimiz habere kim inandı?

RAB’bin gücü kime açıklandı?

O RAB’bin önünde bir fidan gibi,

Kurak yerdeki kök gibi büyüdü.

Bakılacak biçimden, güzellikten yoksundu.

Gönlümüzü çeken bir görünüşü de yoktu.

İnsanlarca hor görüldü,

Yapayalnız bırakıldı.

Acılar adamıydı, hastalığı yakından tanıdı.

İnsanların yüz çevirdiği biri gibi hor görüldü,

Ona değer vermedik.

Aslında hastalıklarımızı O üstlendi,

Acılarımızı O yüklendi.

Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını,

Vurulup ezildiğini sandık.

Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden Onun bedeni deşildi,

Bizim suçlarımız yüzünden O eziyet çekti.

Esenliğimiz için gerekli olan ceza

Ona verildi.

Bizler Onun yaralarıyla şifa bulduk.

Hepimiz koyun gibi yoldan sapmıştık,

Her birimiz kendi yoluna döndü.

Yine de RAB hepimizin cezasını Ona yükledi.

O baskı görüp eziyet çektiyse de

Ağzını açmadı.

Kesime götürülen kuzu gibi,

Kırkıcıların önünde sessizce duran koyun gibi

Açmadı ağzını.

Acımasızca yargılanıp ölüme götürüldü.

Halkımın isyanı ve hak ettiği ceza yüzünden

Yaşayanlar diyarından atıldı.

Onun kuşağından bunu düşünen oldu mu?

Şiddete başvurmadığı,

Ağzından hileli bir söz çıkmadığı halde,

Ona kötülerin yanında bir mezar verildi,

Ama öldüğünde "Zenginin" yanındaydı.

Ne var ki, RAB Onun ezilmesini uygun gördü,

Acı çekmesini istedi.

Canını suç sunusu olarak sunarsa

Soyundan gelenleri görecek ve günleri uzayacak.

RAB’bin istemi Onun aracılığıyla gerçekleşecek.

Canını feda ettiği için

Gördükleriyle hoşnut olacak.

Doğru kulum, kendisini kabul eden birçoklarını aklayacak.

Çünkü onların suçlarını O üstlendi.

Bundan dolayı Ona ünlüler arasında bir pay vereceğim,

Ganimeti güçlülerle paylaşacak.

Çünkü canını feda etti, başkaldıranlarla bir sayıldı.

Pek çoklarının günahını O üzerine aldı,

Başkaldıranlar için de yalvardı.”

***

Yorum yok.