MELEK, İNSAN ve ŞEYTAN

Melek, içinden kötülük alınmış şeytan.

İnsan, içinde iyilik ve kötülük barındıran ‘hayavân’ (= canlı).

İnsan, hem melek hem şeytan. 

Şeytan, içi kötülüklerle dolu azman.

...

Dünya, insanın Tanrı ile işbirliği = güç birliği yaparak = Tanrı’ya kulluk ederek yaşanması gereken bir mekândır. Tanrı, her yerdedir; dünyanın dışında “oturup olan-biteni seyreden “olağanüstü ve uzak bir Güç” değildir, “istivâ” bu değildir. İnsan, Tanrı’ya itaat = kulluk ederse “melek gibi” olur, isyan ederse şeytan gibi!. Melekler, Tanrı’ya isyan etmez; şeytanlar eder; insanda, meleklik de şeytanlık da vardır; seçim, insana verilmiştir.