O. ŞU. BU.

O : Hüve. Şu ve Bu : Tilke ve Zélike. 

Bakara 2. âyet, ‘Hüve-l Kitâb’ demez; ‘Zélike-l Kitâb’ der.

Neden?

Ortada bir Kitâb yoktur. Araplarda Kitâb henüz oluşmamıştır. Araplar, sözlü kültüre sahiptir. Onlarda söz, Kitâb’tır.

O Kitâb ifadesi “yazılı bir Kitâb’ı” imler; Bu Kitâb, henüz yazı olmamış (Mushaf = sahifeye dökülmemiş) bir Kitâb’ı.

O Kitâb, “uzaktaki ve bilinemeyen” bir Kitâb’tır; Bu Kitâb, burada olan, hayatın içinde olan, bilinen bir Kitâb’tır.

Şu Kitâb denseydi, burada olan ama biraz uzağa atılmış bir Kitâb kastedilirdi.

Hüve/Huve, bilinen ama gösterilemeyen bir (kişi ve işaret) zamir(i)dir.

Allah’a Hüve/Huve denir ama aslâ Zélike ya da Tilke denmez.

Neden?

Hüve/Huve, hüviyeti gösterir. Zélike ya da Tilke’de hüviyet olmaz.

‘Zélike-l Kitâb’u lâ raybe fîh = İşte bu Kitâb, içinde zerre şüphe olmayan/barındırmayan bir Kitâb’tır.’

‘Hüden lil Mütteqîn. = (Onda) Mütteqîler için hidayet (var)tir.’

Onlar, ...

Allah-u A'lem.