İÇ SAVAŞ

Korkmayın, korkmayın!. Toplumsal bir iç savaştan söz etmeyeceğim. Gerçi öyle bir “tehlike” de var; toplum, tam ikiye bölünmüş bir karpuzu andırıyor ama ben, insanın içindeki iç savaştan söz edeceğim. 

İnsan, kendi ile savaşan, yine kendi olmaya çalışan bir canlı. Onda, Kitabî dille iyilik = taqvâ ve kötülük = fücur; matrix filmindeki sembollerle kırmızı ve mavi haplar; melek/ler ile şeytan/lar hep savaş hâlinde; bu savaş, insanın içinde, duygularında, aklında, kalbinde, gönlünde; dünya ve beden bu savaşın arenası; insan, bu savaşla “olan, olmakta olan” biri; bu savaş bitince, bakılacak, kim kazandı ise ‘insan o olacak, ona sen busun.’ denilecek.

İnsan olmak da insan kalmak da zor.

İnsan, oraya-buraya kolay savrulabilen, istikrarını koruyamayan, verdiği sözü tutamayan, kaypak bir yaratık!.

Rabbine bile!, “Tamam, Rabbim Sensin” dedi ve döndü.

An oluyor insan, iyi biri olduğunu düşünüyor, iyilik yapıyor; bir de bakmışsın ondan hiç beklenmedik bir kötülük sadır oluyor. Pişman olup tövbe ediyor, aynı şeyi yine yapıyor... onun içinde iki güç sürekli çatışıyor. Kimse, “ben yendim, galibim ya da yenildim, mağlubum.” diyemiyor.

İnsan olmak galiba böyle bir süreç; insan doğulur ama insan olunması zor bir süreci gerektirir. İnsan, ne tek başına melek = iyilik, ne de tek başına kötülük = şeytan; o, içinde savaş olan, bu savaşta kendine taraftar/müttefik bulan ve bu savaşı dünya ölçeğine taşıyan ve bu savaşın sonucuna göre “işte ben buyum!.” diyebilen iki kutuplu bir “evlilik”. İnsan, bu evliliğin sonunda, onda hangi güç (meleklik & şeytanlık, iyilik & kötülük) baskınsa, kim galip gelmişse ona uygun bir özellikte/nitelikte kendi olacak, “kendi kendini doğuracak”; bu doğum, buradaki savaş sona erince ötede vukû bulacak.

Ölene kadar rehâvete kapılmak yok. “Su uyur, düşman uyumaz.” Tarafımızı, safımızı belirleyelim; bize akıl ve irade boşa verilmemiş; Kitâb ve Elçiler, “oyun olsun, torba dolsun” diye gönderilmemiş. Akıl, irade, Kitâb ve Elçiler, bizim bu savaşın hangi tarafında yer alacağımızı gösteren ve bize “moral-motivasyon” sağlayan ilâhî yardımlardır, önemseyelim ve değerlendirelim.