BİLGİ, SANI ve ÖLÜM

Bilgi, Sanı ve Ölüm

Biri birini öldürünce, öldü de, öldürüldü de diyebiliriz; öldürülen, ölmüştür.

Biri öldürülürse, iki seçeneğimiz vardır :

• Öleni, ölümlü biri öldürmüştür.

• Onu Tanrı öldürmüştür.

Tanrı dışında, birinin birini öldürmesi, Tanrı’nın Emri ile olmazsa suçtur; bu suçun cezasını öldüren çekmelidir, çünkü ölene hayatı O (Tanrı) vermiştir, O’nun dışında kimse O’nun verdiği canı/hayatı alamaz, birini öldüremez.

Pekiî Tanrı, kimi “öldürün”! der?

Sizi = sizi yaşatan değerleri = dini/nizi öldürenleri; çünkü hayat, ölümden değerlidir; ölüm, hayat için fedâ edi(lebi)lir.

Hayat, bizi yaşatan değerler için yaşanmıyorsa, bazıları için ölüm kaçınılmazdır!.

Kişi, hayatı hayat kılan değerleri yaşayamıyor ve yaşatamıyorsa, ölümü = şehitliği (şâhitliği) göze almalı, alabilmelidir. Ben, şehitliği böyle anlıyorum. Şehitler ölmez; biz onları “öldü ya da öldürüldü” diye düşünür = zannederiz; bu bilgi değil, doxadır/sanıdır.

“Allah yolunda öldürülenleri ölü sanma/yın; bilakis onlar diridirler, Rableri katında rızıklandırılmaktadırlar.”

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ

(3/Al-i İmran, 169.)

Şehitler dışında hepimiz, doxa (sanı) ile yaşıyoruz; sanımızı bilgiye bitürlü dönüştüremiyor, ölümsüzleşemiyoruz.