TAVSİYE

Tavsiye : Vassâ (وصى) fiilinden isim; vasiyet, vâsî de aynı kök. Öğüt verme, nasihat etme, yol gösterme demek.

Tavsiye “normal zamanların” işi/eylemi; “zor zamanlarda” tavsiye olmaz, “panik” olur.

Kitâb’ta vassâ kökünden türeyen kelimelerin adedi, 32'dir. Ben, Yasin 50. âyetteki tavsiyeye işaret edeceğim. 49. âyette sözü edilen “sayhadan vâhideten = tek ve ânî bir çığlık” gelince, onlar,

“Artık ne bir tavsiyede = vasiyette bulunabilecekler ne de ailelerine/evlerine dönebilecekler (onların bunları yapmaya güçleri olmayacak = yetmeyecek).”

فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ

Nedir o çığlık?

Büyük çığlık : Kıyamet.

Küçük çığlık : Ölüm. 

Bu çığlık gelmeden = gücümüz varken/yeterken, Rabbimizin bize yaptığı tavsiyeleri (emir ve yasakları) kulak ardı etmeyelim = yapalım; onların ‘faydalarını test edip onaylayınca’! biz de tavsiye edelim, tavsiyede bulunalım; sadece mal miras bırakmayalım, tavsiye de miras bırakalım; derim.