İZ...

Kindî. Farâbî. İbn-i Sinâ. İbn-i Rüşt. Suhreverdî. Fahr-ı Râzî. Arabî. Konevî. Rumî. Hacı Bektâş-i Velî. Yunus Emre. Hacı Bayram-ı Velî...

İslâm düşüncesinin “ayak izleri”, “büyük ruhlar.”

Daha geride, Hasan-i Basrî. Ebû Hanife. Câhiz. Kadı Abdülcebbar.

Daha geride, Hz. Ali. Hz. Ömer. Hz. Ebû Bekr. EFENDİMİZ. 

İnsan düşüncesinin büyük ruhları ve ayak izleri : Aristo. Eflâtun. Sokrates. Parmenides. Homeros.

...

Efendimiz (s.a.v.), İbrâhim (a.s.)’ın izinde.

İbrâhim (a.s.), Rabbinden “vec’allî lisâne sıdqın fil âherîn. Doğru dili = izi = bu gerçeği (Benden) sonrakilere ulaştır.” (26/Şuara, 84.) diye niyazda/duâda bulunmuş; Rabbi de Onun bu niyazına/duâsına Efendimizle karşılık vermişti. 

(Dil, iz sürer. Bu dil, amel ile yol olur. Şeytanın da bir dili ve yolu vardır.)

Tehıyyâtta, “Allahümme salli alâ Muhammed ve alâ âl-i Muhammed, kemâ salleyte alâ İbrâhim’e ve alâ âl-i İbrâhim.” dememiz budur.

Hayat, geriye = tarihe giderek yaşanmaz; geriden = tarihten gelen izler (doğru) yolu gösterir ve o yol, ileriye doğru yürünür; tarihî tecrübe bize “güven” verir; tarihe takılı kalmak, “absürttür.”!.