ABD

Abd, hem köle hem kul demek. İnsanî düzeyde köle; dinî düzeyde kul.

Dil, havada oluşmaz; onun hayatta bir karşılığı vardır; Arapça = Arap dili de böyle. Araplar, insanî = toplumsal düzeyde hiçbişeyi olmayan, birine bağlı olarak yaşayan ve ona hizmet eden kişiye abd = köle derler; kölelik, Araplarda yaygındır; köle, sahibinin mülküdür; onun (kölenin) hiçbir mülkü yoktur, alınır ve satılır.

Rabbimiz (Sahibimiz) karşısındaki durumumuz da aynıdır. Abd, Rabbinin “kölesidir” ama bu kölelik, insanî kölelik gibi değildir. Allah, kullarına mülk verir, özgürlük verir; O, köle sahipleri gibi insafsız ve merhametsiz değildir; amma!, kul, bu durumu “istismar” eder/edebilir; O’nun verdiği mülkü benimseyebilir = kendini “bişey!” sanabilir...

Aslında ve en nihayetinde mülk Allah’ın olduğu gibi “ASIL BENLİK” de Allah’ındır. Hadis olduğu söylenen, kuvvetle muhtemel hadis olan ve o hadiste geçen şu ifâde, “vucudike zenbike = kendine bi mevcudiyet = varlık = benlik/kimlik vermen, günah olarak sana yeter.” de, buna işaret eder.

Abd = kul olmak, Rab (Sahip) karşısında “bişey”! olunmadığını bilmek ve O’nun her dediğini yapmaktır.