ALLAH KORKUSU

"Allah Korkusu"

Allah’tan korkulur mu?!.

Korkulur.

Ama bu korku, karanlıktan korkmak, fakirlikten/aç kalmaktan korkmak, yılandan korkmak, hastalanmaktan/sağlığı kaybetmekten korkmak, ... gibi bir korku mudur? 

Hayır.

Öyleyse nasıl bir korkudur?

O’nun “inâyetinden mahrum kalma/k” korkusudur. 

İnâyet nedir?

Lütuf, ihsân, iyilik, nimet...

O’nun lütfunu, ihsânını, iyiliğini, nimetini bilmeyen, bu lütufları, ihsanları, iyilikleri, nimetleri üzerinde/kendinde hissetmeyen/ler O’ndan korkmaz/lar!; başka şeylerden (yukarda sayılan şeylerden) korkarlar.

Yukarda sayılan şeylerden korkulmamalı mı?

Elbet korkulmalı ama bu korkular, Allah’tan korkunca belli bir süre sonra “izâle” olmalı, terk edilmeli; bu konularda Allah’a güvenilmeli = âminînlerden (güvende olanlardan = mü’minlerden) olunmalı.

Nasıl? 

Örneği Kasas Sûresi 31. âyetten vereyim.

Hz. Mûsâ, Tûr’da, Tûvâ Vâdisinde Rabbi ile “konuştuğunda”, Rabbi Ona : “elindeki âsayı at!.” dedi, O da attı. Âsa, (âdetâ bir) yılana dönüştü = “keennehâ cânnun” (yılan olmadı, yılan gibi hareketlendi/kıvrılmaya başladı) ve Mûsâ korkup kaçtı, arkasına bile bakmadı = “ve lem yuaqqib”. Rabbi Ona : “dön, korkma!, Sen güvendesin. = aqbil ve lâ tehaf, inneke minel âminîn.” dedi. 

15-20 yıl Firavun’un sarayında “seküler eğitim”, 8-10 yıl Hz. Şuayb’in yanında “dinî eğitim” gören, üstüne bir de Tûr’da “bizzat Rabbi tarafından eğitilen” Hz. Mûsâ bile “yılandan” korkuyorsa, bizlerin korkması gayet normal. 

Ama Rabbi Ona, “artık sadece Kendisinden “korkması” gerektiğini = başka şeylerden korkmaması gerektiğini” söylemiyor mu bu âyette?!.

Ben mi yanlış “anlıyor, yorumluyorum” bu âyeti?!.

Rab Korkusunun, kişiyi başka korkulardan emin kılan bir korku olması gerektiğini söylemiyor mu, bu âyet?!.

Allah’tan korkanı Allah, başka korkulardan emin kılar demiyor mu, bu âyet?!.

Diğer korktuğumuz şeylerin, Allah’ın kontrolü altında olduğunu söylemiyor mu?

O’ndan korkarsak, O bizi sever; O bizi severse, diğer korkulardan emîn = güvende = âminînlerden (= mü’minlerden) kılar, demiyor mu?!.

Allah Korkusu = Allah Sevgisi, Allah’ın Sevgisi’dir. Allah Korkusu, Allah Sevgisine, Allah’ı Sevmeye zıt değildir.

Diğer korkularda bu yoktur, zıtlık vardır; fakirlikten korkan, zenginliği sever (fakirliği sevmez); hastalıktan korkan, sağlığı sever (hastalığı sevmez); Allah’tan “korkan”, Allah’ı hem sever hem de O’ndan “korkar.” Bu korkuya “haşyet” denir; bu korkuda deri/vücut/beden yumuşar, rahatlar, gevşer, huzura erer; kalp ürperir ve titrer.

(vecilet, telînu, teqşairru. Bknz. 8/Enfâl, 2. 22/Hacc, 35. 39/Zümer, 23.)