BUYRUK

Buyruk, emir ve yasakları kapsar. Tanrı hem emreder hem yasaklar = helâller ve haramlar belirler, aynı zamanda ceza verir. “Tanrın Devletinde”, yasama, yürütme ve yargı ayrılmaz = yasayı biri, yürütmeyi bibaşkası, yargılamayı da bibaşkası yapmaz; Tanrı Emrini = Buyruğunu bibaşkası ile paylaşmaz. “LeHü-l Mülk’ü ve LeHü-l Emr’u, ve LeHü-l Hamd. = Mülk de, Emir de Hamd da O’nundur; cezalandırma da O’na aittir. 

“Tanrı Buyruğu” kesindir, değişmez ama çoğu (cahil) insan bunu bilmez; kendini özgür = başına buyruk ya da bişey zanneder.

Buyruğun olduğu yerde irade; iradenin olduğu yerde suç ve ceza, sevap ve günah,  ödül ya da mükâfat olur. Buyruksuz din de devlet de olmaz. Din devletinde Kral = Melik Allah’tır. O Allah Mukaddes’tir = Kuddûs’tür, Selâm’dır, Mü’min’dir = El- Mü’min’dir, Müheymin’dir, Azîz’dir, Cebbâr’dır...

O Melik, işlerini meleklerine (memurlarına) yaptırır ama her işi kimin, ne zaman ve nasıl yaptığını bilir. O meleklerin de (memurların da) kendi aralarında bir hiyerarşisi elbet vardır.

“Tanrı Devletinde” (de) memur olmak, ahâli (halk/tebea) olmak, âsî (şâkî) olmak mümkündür; bunların da kendi aralarında dereceleri (hiyerarşisi) vardır ve o hiyerarşiye/dereceye göre ötede yerleri/dereceleri olacaktır. Ötede görev değişimi = yeni ve bambaşka bir Devlet kurulacaktır!. Allah-u A'lem. 

Bir devlet ilân ettiğinizi farz edin!. İnsanları nasıl yöneteceğinize dair kurallar (yasalar) koydunuz (= buyruklar verdiniz) ama bu kuralları/yasaları kimse dinlemiyor, takmıyor!. Bu devletin ve de kralının “bihükmü” olur mu? Bu devlet, bu kral, ya hükmünü (sözünü) geçirmek için elinde silahlı bir güç varsa o gücü/zoru kullanır ya da “göstermelik bir devlet = kumdan kale” olarak kalır.

Tanrı’nın elinde çoook büyüüük güçler olduğu hâlde, Sözünü geçirmek için bu güçleri kullanmıyor, Halîm davranıyor (bekliyor), süre veriyor ve iknâyı esas alıyor ama aslâ ve kat’â ihmal etmiyor, görmezden gelmiyor.

Ama câhil insan, Tanrı Devletini = Dinini de, “göstermelik, şaka, oyun, kumdan” sanıyor.

Görecek!...