MOTİVASYON

İnsanı bidavranışa sevk eden güdü, tepi, sâik. Her davranışın motivasyonu olduğu gibi toplam davranışların = hayatın da motivasyonu vardır. Motivasyonların âhengini sağlayamayanlar, kararsız ve huzursuz olurlar. Bu iş o kadar kolay bi iş de değildir; insanın bu işi akılla tek başına başaramayacağını El-İlâh bildiği için bizlere ilâhî yardımını = inayetini göndermiş, vahiy = ilâhî bilgi/rehberlik bahşetmiştir.

Vahiyden habersiz insanı, biçook şey motive eder.

Çook para. Onun ardında iyi bir arabaya, iyi bir eve, iyi bir yaşama sahip olmak vardır.

Makam-mevkî, prestij. Onun da ardında “güç kullanma ve güçlü görünme” vardır.

Cinsellik ve zevk. Arkasında yalnızlığı ve zevki giderme ve “ölümü bişekilde yenme”! vardır. İnsan, kendinin ebedî = ölümsüz olmadığını bildiği için, kendi cinsinden “kalıcı bir eser = evlât/nesil” bırakmak ister.

Daha biçook şeyi sayabilirim ama belli bir yaştan sonra = ölüm yaklaşınca tüm motivasyonlar âdetâ boşa düşer, anlamsızlaşır.

Eğer ölüm yaklaşmadan, gelmeden, “kalıcı bir motivasyon” bulunamamışsa, ömür boşa geçmiştir.

Geçmiş olsun ama g e ç m e y e c e k !.