KAFA (BAŞ)

Kafa (baş), insanın en değerli uzvudur; neredeyse tüm değerli (duyu) organlar(ı) orada/ondadır; duygunun kalpte olduğu kabul edilir.

İki göz, iki kulak, iki deliği ile burun, tat alma organı dil, konuşmak ve nefes alıp-vermek için ağız, akıl (beyin)...

Böyle değerli bir organ, sadece Rabbin Huzurunda (Önünde) eğilir; secde ile alın (baş) toprağa konur.

Canlılar içinde dik duran ve dik yürüyen tek canlı, insandır. Bu dik duruş, başın “yukarda” oluşudur.

Yukardaki baş, sadece Rabbin Huzurunda (Önünde) eğilir. (= Rukû ve Secde)

...

ZULMÜ ALKIŞLAYAMAM

“Zulmü alkışlayamam, zâlimi asla sevemem; 

Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.

Biri ecdâdıma saldırdı mı, hattâ boğarım!... 

-Boğamazsın ki!

-Hiç olmazsa yanımdan koğârım!

Üç buçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam; 

Hele hak nâmına haksızlığa ölsem tapamam. 

Doğduğumdan beridir âşıkım istiklâle, 

Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lâle! 

Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum? 

Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum! 

Kanayan bir yara gördüm mü yanar tâ ciğerim,

Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim. 

Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım: 

Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım! 

Zâlimin hasmıyım amma severim mazlûmu...

İrticâın şu sizin lehçede mânası bu mu?.

Mehmet Akif Ersoy

...

Hakk’ın tecellîsi sadece O olduğu için, sadece O’nun Huzurunda (Önünde) bu baş (kafa) eğilir, sadece O’na tapılır.