BEDENİMİZ

Niyetlerimiz, duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayal, hatta imanımız içimizse; dışımız da bedenimiz.

Bedenimiz, bizim şeklimiz. 

Niyetlerimiz, duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayal, hatta imanımız, bâtın = görünmeyen yanımız; bedenimiz de zâhir = görünen tarafımız. 

Niyetlerimizi, duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayal, hatta imanımızı bedenimizle, bedenimizle yaptığımız davranışlarımızla gösteriyoruz.

Bedenimizi biz, aynaya bakınca; başkaları da bizi, bedenimize bakınca görüyor. = Ayna, bize beden; bedenimiz, başkalarına ayna oluyor; bedenimizden, bedenimizle işlediğimiz davranışlarımız sayesinde içimizi (duygu ve düşüncelerimizi) görüyor. Beden, davranışlarımızın, o davranışlarımızın arkasındaki niyetlerimizin, duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayal ve imanımızın aynası; bedensiz bunları gösteremiyoruz.

Beden bizim atımız; ona binerek geziyoruz; onu, binmek için besliyoruz. Onu beslemez, aç bırakırsak, ona bakmazsak, hiç biiş yapamayız.

Davranışlarımız olmasa beden kapalı bir kutu, küp gibidir; küp içindekini göstermez. Davranışlarımız, içimizle (duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayal ve imanımız) dışımızı (bedenimizi) birbirine bağlar. Davranışlarımız, kim olduğumuzun işaretlerini verir. Sadece beden, kimliği vermez; görüntüyü verir; o görüntü de sadece kriminolojinin işine yarar.

Bedenimiz, duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayal ve imanımızın dışavurumudur; bizi dışa vuran = dışarıya gösteren resmimizdir.

Ona ayrı, buna ayrı resim gösterirsek, içimizdeki biz, rahatsız olur; bu durum, duygu, düşünce, bilgi, sezgi, hayalimiz ve imanımızdaki çatışmayı = uyumsuzluğu gösterir. Sözgelimi namazda = huzurda, rukû ve secde ile Rabbimize gösterdiğimiz beden ile başkalarına/dışarda gösterdiğimiz beden çatışmamalı; namazda, ‘Rabbim sadece Senin önünde eğiliyorum ve sadece Sana secde ediyorum.’ diyorsak, o bedeni başkalarının önünde eğmemeli ve secde ettirmemeliyiz. Böyle yaparsak, bizi, hem Rabbimiz hem de içimiz = içimizdeki biz = vicdanımız yalancı-sahtekâr olarak görür; iç ve dış bütünlüğümüz kaybolur, “münafık” oluruz.

Bilelim ki biz, sadece beden değiliz; aynı zamanda ruhuz. Beden, burada bizim ruhumuzun (duygumuzun, düşüncemizin, bilgimizin, sezgimizin) evi; o evi yıkarsak, biz de yıkılırız.

Evimizi ve aynamızı kirletmeyelim, aynamızdan farklı görüntüler vermeyelim.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı