BÜTÜNLEŞİKLİK

Bütünleşik (entegrasyon) kelimesi, kavramı ile 90’lı yılların sonunda iletişim alanında çalışırken tanıştım; sonra bu kavramı sosyal hayata ve sorumluluğa taşıdım.

Bütünleşik İletişim, reklâm, halkla ilişkiler, pazarlama, haber (gazetecilik) ve propaganda gibi unsurları bir bütün (karma!, bütünleşik bir yapı) içinde ele alır. Ben bu yazıda bu kavramı zihnimin bir kenarında tutarak insan hayatına entegre etmeye niyet ettim; bakalım, ne çıkacak?!.

Anoraksiya hastalığını bilirsiniz. Kişinin vücudunu beğenmemesi, kendini çook şişman görmesi ve kilo vermesi için oldukça az yenmesi, az uyuması ve çook yorulmasıdır. Bu durum vücudun dengesini bozar; onun için bu bir hastalıktır.

Vücuttaki her organ düzenli ve dengeli çalışmalıdır; bu da dengeli ve düzenli beslenmeye/yemeye, yeterli derecede uyumaya/dinlenmeye bağlıdır.

Bu, bedenin dengesidir; buna ruhun/psikolojinin dengesini de ilâve edersek, şunu rahatlıkla söyleyebiliriz : Düzenli ve dengeli çalışmayan, ruh durumunu dengeleyemeyen akıl da insan bütünlüğünü (insanın bütünleşik yapısını) bozar; bedeni saçma-sapan işler yapmaya sürükler...

Bu bedenin, bir toplum içinde yaşadığını da düşündüğümüzde, karşımıza toplumsal yapı = siyaset ve toplumsal işbölümü kavramları çıkar. Toplumda bazı asalaklar ol(uş)sa da genelde herkesin bir görevi olur/vardır; bu görevler arasında “denge” kurulamazsa = bir sosyal sınıfa/gruba “gereğinden fazla” ayrıcalık verilirse, toplumsal huzursuzluklar (isyanlar) baş gösterir.

İnsan vücudunda baş (akıl), nasıl vücudun dengesini sağlıyorsa; toplumun vücudunda da (siyasette de) baş = yönetici, bu dengeyi (düzeni) kurar/sağlar ve sürdürür; ona bu konuda danışmanları (âlimler) yardım eder; âlimleri dinlemeyen yönetici despottur.

Buna “sistem ya da din” denir. Doğru sistemi doğru bilgi kurar. En doğru sistemi = dini de, tikel-tümel her şeyi Bilen, Yaratan, ... Allah kurar ve O’nun Sisteminin = Dininin adı da İslâm’dır.

Bu din = düzen = İslâm, bizim kurduğumuz her bireysel, ekonomik, siyasal/toplumsal dine/düzene hem modellik yapar hem de kurduğumuz bu dinler/düzenler için ilkeler koyar/belirler.

Din, hem teorik hem pratik hayattır.