KELİME-İ TEVHÎD ya da ŞEHÂDET

Yeni bir dine/dünyaya girişin anahtarı, parolası, mottosu.

Eski dünyasından/dininden memnun olmayanların, o dinde/dünyada huzur bulamayanların onunla huzura kavuştuğu “kelime”.

“Lâ ilâhe illâ Allah, Muhammed-ur Rasûlüllah.”

Aslâ Allah dışında bir ilâh yok, Muhammed (de) O’nun Elçisidir. Muhammed’in getirdiği din (O’nun söyledikleri), gerçek dindir; O’nun ilâhı gerçek ilâhtır; O’nun ilâhından başka ilah milah yok, sadece O’nun İlâh’ı var. Başka ilâhlar olsa, o ilâhlar, kendi aralarında anlaşamaz (çatışır), yerde ve gökte düzen bozulur. Yerdekilerin anlaşamaması, sürekli çatışması, O’nun dışında başka ilâhlar edindikleri için değil mi?!.

“Göklerde ve yerde ne varsa O’nundur. O’nun yanında bulunanlar O’na kulluk etmekten büyüklenmez ve (O’na kulluk etmekten) usanmazlar. Gece-gündüz ara vermeksizin O’nu tesbih ederler. Yoksa yeryüzünde birtakım ilâhlar edindiler de ölüleri onlar mı diriltecek? Eğer ikisinde de (gökte ve yerde) Allah’tan başka ilâhlar olsaydı, ikisi de kesinlikle fesada uğrardı. Arşın Rabbi olan Allah, onların niteledikleri şeylerden münezzehtir.” (21/Enbiya, 19-22.)

Gökte ve yerde Allah’tan başka ilâh yok (Lâ ilâhe illâ Allah) demek, sadece teorik düzeyde (söz düzeyinde, sözde) kalırsa, eylemlerle (davranışlarla), yaşanan hayatla bu söz (kelime) ispatlanmazsa, bu sözün (kelimenin) bir etkisi görülmez; günde bin kere söylense bile!.

Yaşananlar, bundan dolayı yaşanmıyor mu? 

Tecdîd-i İman, “bozulup-çürüyen, artık bir işe yaramayan imanın”! yenilenmesi değil mi?!.