TÂLİH

Nasip. Kısmet. Baht. Şans.

Nasip, büyük pastadan bize düşen maddî ve manevî, iyi ve kötü pay. Kısmet, bu payın taksimi, bize düşen kısmı. Baht, bu taksimin kişide/ki bilinmeyen karşılığı. Şans, bu karşılığın gerçekleşmiş hâli. Bahtı bilemediğimiz için başımıza gelene razı oluruz; bahtı kaderle eşleştirir/eşitler, kör talih de deriz. Bahtı birilerinin açtığını-kapadığını da söyleriz (bahtım açıldı-kapandı deriz). Baht, Farsçadır; kısmet ve nasib, Arapça; şans, Fransızca ya da Latince (chance).

Nasip bilinse bile burada tam eşit ve âdil dağıtılamaz; ötede çoook hassas bir dağıtım yapılacak. Çünkü bu hayat, (iyi ya da kötü, az ya da çok olacak olan) ötedeki nasibi belirleyen bir hayattır; mutlak adâletin değil, mukayyed adâletin gerçekleştiği yerdir; mutlak adâletin yeri ötedir.

...

Yedi kişi eşit hisseli kurban kesiyor, kurban etini paylaşmak için yediye bölüyor, tarttığı hâlde ‘et kalitesi’ eşit olmayabilir diye de kura çekiyor/atıyor ve kurada çıkan ete razı oluyor. 

Kontrolümüzdeki, bilgi alanımıza giren işler için hâl böyle ise, kontrolümüz (bilgimiz) dışındaki işler için nasıldır?!.

...

Einstein, “Tanrı, zar atmaz.” demişti. O bu sözü, atomdaki ve kainattaki düzeni görünce söylemişti; atomda ve kainatta “rastgele, tesadüfî bir paylaşım” olsaydı, atomlardaki, bizdeki ve kainattaki düzen bozulurdu anlamında.

Bizler, atomlarda, bizde, toplumda ve kainatta “kısmî bir bozukluk” görüyorsak; bu bozukluğun bizden, bize verilen yetkinin yanlış kullanılmasından kaynaklandığını bilelim.

Rabbimiz maddî ve manevî tüm rızıkları “toptan” gönderir; bizlerden kimimiz, hakkı olmayanları (başkalarının hakkını) da alır, O’na güvenmez-yığar/biriktirir; kimimiz de bunu haksız bir taksim olarak görür ve suçu kör talihe (aslında Allah’a) yıkar!.

Bu insan ne kadar da yüzsüz!. Rabbini bile suçlu görür ve bunu da akıllılık zanneder.